 |
|
|  Kυριακή 9/9
Υγεία-Αυστραλία
Φοιτήτρια εμφάνισε σπάνια μορφή καρκίνου του δέρματος επειδή… έτρωγε τα νύχια της
Μελβούρνη.-neoskosmos.com
Μια κακή συνήθεια που ανέπτυξε στο σχολείο μια 20χρονη κοπέλα από την Αυστραλία, στάθηκε αιτία να βρεθεί αντιμέτωπη με τον καρκίνο του δέρματος, σε μία από τις παράξενες και σπάνιες ιατρικές περιπτώσεις που έχουν εμφανιστεί πρόσφατα στα διεθνή ΜΜΕ.
Η Courtney Whithorn, φοιτήτρια Ψυχολογίας σήμερα, είχε αρχίσει να τρώει τα νύχια της ήδη από τα πρώτα χρόνια του σχολείου, ως αποτέλεσμα του bullying που δεχόταν από τους συμμαθητές της. Η κατάσταση χειροτέρευε χρόνο με τον χρόνο και στα 16 της χρόνια, δηλαδή το 2014, η έφηβη κοπέλα έφτασε στο σημείο να «φάει» τελείως το νύχι του αντίχειρά της.
Πιστεύοντας ότι το νύχι της θα έβγαινε ξανά γρήγορα, αρχικά η νεαρή δεν ανησύχησε. Ωστόσο, μετά από μερικές εβδομάδες συνειδητοποίησε ότι το νύχι της δεν μεγάλωνε κανονικά, και ότι το δέρμα του αντίχειρά της είχε αρχίσει να παίρνει ένα τρομακτικό μαύρο χρώμα.
Παρ’ ότι η νέα αυτή εξέλιξη της προκάλεσε πανικό, η Courtney ντρεπόταν να μιλήσει στους γονείς της ή σε έναν γιατρό. Το αποτέλεσμα ήταν να παραμείνει άπραγη για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, προσπαθώντας να κρύψει το πρόβλημά της με ψεύτικα νύχια και βερνίκια, ενώ έλεγε παράλληλα σε όποιον παρατηρούσε ότι κάτι πήγαινε στραβά ότι η μαύρη απόχρωση στο νύχι της ήταν αποτέλεσμα χτυπήματος.
Tο νύχι της Courtney Whithorn
Όταν τελικά βρήκε το θάρρος να επισκεφθεί γιατρό τον Ιούλιο του 2018, η νεαρή πληροφορήθηκε με μεγάλη της φρίκη ότι το τραύμα που είχε προκαλέσει στο δάχτυλό της είχε ως αποτέλεσμα να αναπτυχθεί εκεί μια σπάνια μορφή καρκίνου του δέρματος, γνωστής ως ακραίο φακοειδές υποδόριο μελάνωμα.
Παρά τις διαδοχικές χειρουργικές επεμβάσεις για την αφαίρεση του μελανώματος, οι γιατροί δεν κατάφεραν να σώσουν το δάχτυλο της κοπέλας, και αναγκάστηκαν να της το ακρωτηριάσουν την περασμένη εβδομάδα.
Η 20χρονη αποφάσισε να μοιραστεί την ιστορία της ώστε να προειδοποιήσει άλλους νέους να μην κάνουν το ίδιο λάθος με εκείνη.
«Όταν σκεφτόμουν ότι προκάλεσα εγώ αυτήν την ασθένεια στον εαυτό μου, κόντευα να τρελαθώ. Είναι αδιανόητο αν σκεφτείς πόσα παιδιά τρώνε σήμερα τα νύχια τους» δήλωσε η νεαρή, συμβουλεύοντας όποιον παρατηρήσει οτιδήποτε παράξενο στα νύχια του να τρέξει αμέσως στον γιατρό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
