 |
|
|  Σάββατο Ωρα 3.34μμ
-----------------------------------------
Νεαρή Σουδανή καταδικάστηκε σε
θάνατο επειδή ασπάστηκε τον χριστιανισμό
-----------------------------------------
XAΡΤΟΥΜ.-
Δικαστήριο του Χαρτούμ καταδίκασε μια 27χρονη γυναίκα σε θάνατο επειδή ασπάστηκε τον χριστιανισμό, παρά τις εκκλήσεις δυτικών χωρών να γίνει σεβαστό το δικαίωμά της να επιλέξει θρησκεία.
Η νεαρή γυναίκα, έγκυος 8 μηνών, κρατείται στη φυλακή μαζί με τον 20 μηνών γιο της, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, η οποία ζητεί την άμεση απελευθέρωσή της.
«Σας δώσαμε τρεις ημέρες περιθώριο για να απαρνηθείτε τα θρησκεία σας, αλλά επιμείνατε να μην επιστρέψετε στο ισλάμ. Σας καταδικάζω στην ποινή του θανάτου δι' απαγχονισμού», δήλωσε ο δικαστής Αμπάς Μοχάμεντ αλ Χαλίφα απευθυνόμενος στη γυναίκα με το επώνυμο του πατέρα της που είναι μουσουλμάνους.
Η Μαριάμ Γιαχία Ιμπραήμ Ίσαγκ, κατά το χριστιανικό όνομα της γυναίκας, καταδικάστηκε επίσης σε 100 μαστιγώσεις για «μοιχεία» επειδή παντρεύτηκε έναν χριστιανό.
Όταν ο δικαστής ανακοίνωσε την απόφασή του η νεαρή γυναίκα έμεινε ανέκφραστη.
Νωρίτερα, στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, έπειτα από μια μακρά παρέμβαση ενός μουσουλμάνου ιερωμένου που προσπάθησε να μεταπείσει τη Μαριάμ, η ίδια είπε στον δικαστή: «είμαι χριστιανή».
Περίπου 50 άνθρωποι διαδήλωσαν έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου κατά της ποινής. «Όχι στην εκτέλεση της Μαριάμ», «Τα θρησκευτικά δικαιώματα είναι συνταγματικά κατοχυρωμένα», έγραφαν τα πανό που κρατούσαν.
Ένας από τους διαδηλωτές κάλεσε, απευθυνόμενος στους συγκεντρωμένους που υποστήριζαν τη Μαριάμ, να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους πραγματοποιώντας καθιστικές διαμαρτυρίες έως ότου αφεθεί ελεύθερη η γυναίκα.
Από την άλλη υπήρχαν και κάποιοι ισλαμιστές συγκεντρωμένοι οι οποίοι φώναζαν «Αλλάχ Ακμπάρ» (Ο θεός είναι μεγάλος).
Περίπου εκατό άνθρωποι είχαν πάει στο δικαστήριο για να ακούσουν την απόφαση, μεταξύ αυτών και δυτικοί διπλωμάτες.
Εξάλλου την Τρίτη οι πρεσβείες των ΗΠΑ, του Καναδά, της Βρετανίας και της Ολλανδίας είχαν εκφράσει την «έντονη ανησυχία τους» για την τύχη της Σουδανής.
«Ζητάμε από την κυβέρνηση του Σουδάν να σεβαστεί το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας, κυρίως το δικαίωμα να αλλάζει κανείς θρησκεία και πίστη», ανέφεραν σε κοινή του ανακοίνωση.
Το δικαίωμα αυτό αναφέρεται στο προσωρινό σύνταγμα του Σουδάν του 2005 καθώς και στα διεθνή κείμενα για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επεσήμαναν οι πρεσβείες, καλώντας τις δικαστικές αρχές να αντιμετωπίσουν την περίπτωση της Ίσαγκ «με συμπόνια».
Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, η Ίσαγκ ανατράφηκε ως χριστιανή ορθόδοξη, θρησκεία της μητέρας της, διότι ο μουσουλμάνος πατέρας της ήταν απών όταν μεγάλωνε. Στη συνέχεια παντρεύτηκε έναν χριστιανό Νοτιοσουδανό.
Η κατηγορία της «μοιχείας» βασίζεται στο γεγονός ότι η Μαριάμ παντρεύτηκε έναν χριστιανό καθώς βάσει του ισλαμικού νόμου (σαρία) που ισχύει στο Σουδάν μια μουσουλμάνα δεν μπορεί να παντρευτεί άνδρα άλλης θρησκείας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
