 |
|
|  Τετάρτη Ωρα 9.52μμ
----------------------------------------
Κόσμος/Κύπρος
----------------------------------------
Οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν μόνο την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, δήλωσε ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν
----------------------------------------
ΕΔΩ ΛΕΥΚΩΣΙΑ.-(Ανταπόκριση Α.Βικέτος)
«Δεν ήλθα ούτε για να παρουσιάσω σχέδιο λύσης του Κυπριακού, ούτε για να επιβάλλω λύση, αλλά για να βοηθήσω αυτή την προσπάθεια», διαβεβαίωσε ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάϊντεν. Η ειρήνη, τόνισε , είναι πάντα εφικτή, αλλά χρειάζεται αποφασιστικότητα, όχι μόνο από τους ηγέτες αλλά και από τους πολίτες.
Σε δήλωση κατά την άφιξη του στον διεθνή αερολιμένα Λάρνακας ο Αμερικανός αντιπρόεδρος ευχαρίστησε τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, για την πρόσκληση του και τον υπουργό Εξωτερικών, Ιωάννη Κασουλίδη, για την υποδοχή.
Εξήγησε , γιατί κατά την άποψή του αυτή τη φορά η προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού είναι διαφορετική και εξέφρασε την πίστη ότι οι Κύπριοι πολίτες είναι οι μόνοι που μπορούν να βρουν και να κάνουν λειτουργική την όποια λύση.
Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος έκανε σαφές ότι «οι ΗΠΑ, όπως και όλος ο κόσμος, αναγνωρίζουν μόνο μία κυβέρνηση στην Κυπριακή Δημοκρατία και αυτή η επίσκεψη δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι».
Ο κ. Μπάιντεν τόνισε εκ νέου ότι η Κύπρος θεωρείται πλέον σημαντικός στρατηγικός εταίρος για τις ΗΠΑ. Ανάμεσα σε άλλα, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος ζήτησε αποφασιστική στάση εναντίον της «ρωσικής επέμβασης» στην Ουκρανία, αναγνωρίζοντας πάντως, τις οικονομικές θυσίες του κυπριακού λαού.
Αναλυτικά η δήλωση Μπάϊντεν έχει ως εξής:
«Προσδοκούσα σε αυτή την επίσκεψη από το 1973. Είναι σπουδαίο να βρίσκομαι στην Κύπρο, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι ο τελευταίος αντιπρόεδρος που επισκέφθηκε το όμορφο νησί σας ήταν ο Λίντον Τζόνσον το 1962.
Η επίσκεψή μου γίνεται κατόπιν πρόσκλησης του Προέδρου Αναστασιάδη, ωστόσο ήθελα και προσωπικά να έρθω. Οι σχέσεις των ΗΠΑ και της Κύπρου είναι ιδιαίτερα φιλικές και στρατηγικές. Η προοπτική ανάπτυξης αυτών των σχέσεων είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Ο ρόλος και η δυναμική της Κύπρου στην περιοχή ενισχύεται. Χαιρετίζουμε την αρωγή της χώρας στην καταστροφή του χημικού οπλοστασίου της Συρίας και την αντίθεσή της στην κατασκευή πυρηνικών όπλων από το Ιράν. Η Κύπρος έχει αναβαθμίσει τον ρόλο της και εντός ΕΕ, παραδείγματος χάριν στα θέματα έρευνας και διάσωσης.
Υπάρχουν πολλά θέματα να συζητηθούν με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Ένα από αυτά είναι οι εξελίξεις στην Ουκρανία. Πρέπει να σταθούμε αποφασισμένοι και ενωμένοι κατά της ρωσικής επέμβασης στην Ανατολική Ουκρανία.
Αναγνωρίζουμε τις σκληρές οικονομικές επιλογές και τις πολλές θυσίες στις οποίες υποχρεώθηκε ο κυπριακός λαός. Εκφράζουμε όμως ικανοποίηση για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και για το γεγονός ότι η Κύπρος φαίνεται να έχει στρίψει τη γωνία προς την ανάκαμψη. Προσβλέπουμε δε, σε εμβάθυνση των διμερών εμπορικών σχέσεων.
Βεβαίως, θα συζητηθεί και το Κυπριακό. Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι τόσο εγώ, όσο και οι ΗΠΑ, όπως και όλος ο κόσμος -εκτός από μία χώρα- αναγνωρίζουν μόνο μία νόμιμη κυβέρνηση στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η επίσκεψή μου εδώ δεν πρόκειται να αλλάξει αυτή τη θέση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
