 |
|
|  Τρίτη 9/10
Η Μαρία Φαραντούρη 'μάγεψε" το κοινό στη Βιέννη στο πλαίσιο αφιερώματος στον Ιάκωβο Καμπανέλλη
Ερμήνευσε το μελοποιημένο από τον Μίκη Θεοδωράκη, "Μαουτχάουζεν"
ΒΙΕΝΝΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Δημήτρης Δημητρακούδης
Μια θριαμβευτική υποδοχή επιφύλαξε το κοινό στην διεθνούς φήμης Ελληνίδα τραγουδίστρια Μαρία Φαραντούρη κατά τη συναυλία της στην Πλατεία του Αγίου Στεφάνου στο κέντρο της Βιέννης, στο πλαίσιο ενός ολοήμερου αφιερώματος στον αξέχαστο κορυφαίο συγγραφέα, ποιητή και ακαδημαϊκό Ιάκωβο Καμπανέλλη (1921-2011).
Οι εκατοντάδες επισκέπτες που παραβρέθηκαν στα τρία μέρη της συναυλίας, που παρεμβάλλονταν στον (συνολικά 14-ωρης διάρκειας) Μαραθώνιο Ανάγνωσης στα γερμανικά, αποσπασμάτων από το βιβλίο "Μαουτχάουζεν" του Ιάκωβου Καμπανέλλη --ο οποίος υπήρξε για δυόμισι χρόνια κρατούμενος, στο ομώνυμο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αυστρία, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου-- συνεπαρμένοι από τις ερμηνείες της Μαρίας Φαραντούρη, την επευφημούσαν όρθιοι για αρκετά λεπτά της ώρας στο τέλος της συναυλίας.
Ήδη από το πρώτο μέρος της συναυλίας, με μελοποιημένη από τον Μάνο Χατζηδάκη ποίηση του Ιάκωβου Καμπανέλλη, όπως και στο δεύτερο μέρος της με μελοποιήσεις από τον Σταύρο Ξαρχάκο, ήταν έκδηλος ο ενθουσιασμός του κοινού, ο οποίος κορυφώθηκε στο τρίτο μέρος με την συγκλονιστική ερμηνεία της μεγάλης Ελληνίδας, των τεσσάρων τραγουδιών της "Μπαλάντας του Μαουτχάουζεν" του κορυφαίου μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη.
Τη Μαρία Φαραντούρη, στην δυναμικά δραματική ερμηνεία της, όπως κατά την πρώτη εγγραφή του "Μαουτχάουζεν" πριν πάνω από πέντε δεκαετίες, συνόδευαν οι συνεργάτες της-μουσικοί, οι Τάκης Φαραζής στο πιάνο και ο Ηρακλής Ζακκάς στο μπουζούκι.
Πολλές εκατοντάδες ήταν οι επισκέπτες, στην συντριπτική πλειονότητα τους Αυστριακοί όπως και αρκετοί Έλληνες, του ολοήμερου αφιερώματος-"Μαραθώνιου ανάγνωσης", που παρακολούθησαν την ανάγνωση από εκατό προσωπικότητες της δημόσιας ζωής, ολόκληρης της γερμανικής έκδοσης, του εμβληματικού βιβλίου "Μαουτχάουζεν" του Ιάκωβου Καμπανέλλη.
Τον "Μαραθώνιο Ανάγνωσης" διοργάνωσαν ο Αυστριακός δημοσιογράφος και εκδότης Φραντς-Ρίχαρντ Ράιτερ και η Ελληνοαυστριακή καλλιτέχνις Έλενα Στρουμπάκη, η οποία έκανε την πρώτη μετάφραση του "Μαουτχάουζεν" στα γερμανικά, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2010.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
