 |
|
|  Τρίτη Ωρα 8.10μμ
----------------------------------------
Κόσμος/Σουηδία
----------------------------------------
Ο ιδρυτής του Ikea πιστεύει ότι βοήθησε τους φτωχούς
----------------------------------------
ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Ο ιδρυτής του Ikea, ο σουηδός πολυεκατομμυριούχος Ίνγκβαρ Κάμπραντ, είπε ότι με την επιχείρησή του έκανε το καλό βοηθώντας ανθρώπους οι οποίοι ανήκουν σε χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, σε μια από τις σπάνιες δημόσιες ομιλίες που εκφώνησε στη Στοκχόλμη.
Ο 88χρονος Κάμπραντ έκανε τη δήλωση αυτή όταν του απονεμήθηκε ο τίτλος του "καλύτερου σουηδού επιχειρηματία όλων των εποχών", όπως επελέγη από τους αναγνώστες της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας Svenska Dagbladet.
"Νιώθω κάπως αμήχανα όταν με ανακηρύσσουν τον καλύτερο. Κι αν αρκεστώ να πιστέψω ότι είμαι καλός, αυτό θα ήταν καταστροφικό για μένα", ήταν η αντίδρασή του, σύμφωνα με δηλώσεις του που δημοσιεύει η εφημερίδα.
Ο Κάμπραντ μίλησε για το ξεκίνημα της καριέρας του, όταν για παράδειγμα πωλούσε μια φορητή γραφομηχανή αντί 50 σουηδικών κορωνών (περίπου 5,50 ευρώ σήμερα).
"Εκείνη την εποχή ήδη στοχαζόμουν, όταν έβλεπα τους εξαθλιωμένους εργάτες στα κτήματα που δεν είχαν δικαίωμα να φάνε έξω αλλά μέσα στο στάβλο. Ήταν μια άλλη εποχή. Αλλά έμαθα ένα πράγμα: αν έπρεπε να πετύχω με κάποιες ιδέες μου και να γίνω επιχειρηματίας, δεν θα περιφρονούσα ποτέ τον φτωχό και ταπεινό κόσμο", σημείωσε.
"Και πιστέψτε με, αυτό αποτέλεσε τη βάση της αντίληψης της επιχείρησής μας. Και είμαι ευτυχής που μπορώ να πω ότι σήμερα υποστηρίζουμε τους φτωχούς σε όλο τον κόσμο, βοηθώντας τους να εξοικονομούν δισεκατομμύρια", δήλωσε.
Ο Κάμπραντ που κατάγεται από φτωχή οικογένεια και από μια κατά παράδοση φτωχή αγροτική περιοχή, ίδρυσε το 1943 το Ikea, πωλώντας αρχικά διάφορα μικροαντικείμενα. Η επιδίωξή του για αποτελεσματικότητα και χαμηλές τιμές έκανε τον όμιλό του πρώτο παγκοσμίως στον τομέα της επίπλωσης με παρουσία σε 26 χώρες.
Ο ιδρυτής του Ikea, ο οποίος σταδιακά παραχώρησε σε άλλους τις αρμοδιότητές του στη διοίκηση της επιχείρησης, σήμερα ζει στη γενέτειρά του, όπου επέστρεψε ύστερα από 40 χρόνια, κατά τα οποία έζησε για σύντομο διάστημα στη Δανία και μετά στην Ελβετία.
Η συμπάθειά του στο ναζισμό κατά τα νεανικά του χρόνια, την οποία χαρακτήρισε λάθος, η αδιαφανής διαχείριση της περιουσίας του και οι συγκρούσεις του με τους τρεις γιους του συνεχίζουν να είναι τα λιγότερο γνωστά στοιχεία της βιογραφίας του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
