 |
|
|  Τετάρτη Ωρα 10.04πμ
----------------------------------------
Κόσμος/Πακιστάν
----------------------------------------
Μία γυναίκα λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου από την οικογένειά της επειδή παντρεύτηκε τον άνδρα που αγαπούσε.....
----------------------------------------
ΙΣΛΑΜΑΜΠΑΝΤ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Μια νεαρή γυναίκα λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου από μέλη της ίδιας της οικογένειάς της έξω από ένα δικαστήριο στην πόλη Λαχόρη του κεντρικού Πακιστάν, διότι παντρεύτηκε τον άνδρα τον οποίο αγαπούσε και επέλεξε η ίδια, όπως ανακοίνωσε η αστυνομία.
Η Φαρζάνα Ικμπάλ, 25 ετών, δέχτηκε επίθεση από τον πατέρα της, τα αδέλφια της, τον πρώην αρραβωνιαστικό της και άλλα μέλη της οικογένειας της ακριβώς έξω από την πύλη του δικαστηρίου της Λαχόρης, στο ανατολικό τμήμα της πόλης, ανέφερε ένας αξιωματικός της αστυνομίας, ο Ράνα Μουτζαχίντ Χουσάιν.
Οι άνδρες αυτοί έσυραν τη νέα σε μια γωνία και την χτύπησαν επανειλημμένα στο κεφάλι με τούβλα. Όταν η 25χρονη διακομίστηκε σε νοσοκομείο, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατός της.
Η αστυνομία συνέλαβε τον πατέρα της, όμως άλλοι άνδρες της οικογένειάς της που συμμετείχαν στο φόνο της διέφυγαν.
Η Ικμπάλ παντρεύτηκε τον Ιανουάριο τον άνδρα που αγαπούσε – αψηφώντας τη γνώμη της οικογένειάς της.
Πολλές οικογένειες στο Πακιστάν, μια βαθιά συντηρητική κοινωνία η οποία εφαρμόζει αυστηρές ισλαμικές αρχές, θεωρούν προσβολή στην τιμή τους οι κόρες να επιλέγουν εκείνες τον άνδρα με τον οποίο θα παντρευτούν.
Εκτιμάται ότι 1.500 γυναίκες δολοφονούνται κάθε χρόνο σε φόνους για λόγους «τιμής» – ή μάλλον με το πρόσχημα της τιμής, σύμφωνα με την οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Aurat Foundation και άλλες ΜΚΟ που συγκεντρώνουν στοιχεία για τέτοιου είδους υποθέσεις.
Ωστόσο οι ύποπτοι για την διάπραξη τέτοιων δολοφονιών συχνά μένουν ατιμώρητοι, χάρη σε παραθυράκια σε νόμους τους οποίους ειδικοί χαρακτηρίζουν απαρχαιωμένους αλλά και περίπλοκες νομικές διατάξεις οι οποίες επιτρέπουν σε οικογένειες να «συγχωρούν» τους φονιάδες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
