 |
|
|  Tετάρτη 31/10
Υγεία
Οι πιο παχείς και οι πιο αδύνατοι έχουν έως 4,5 χρόνια μικρότερο προσδόκιμο ζωής
BBC
Έως 4,5 χρόνια μικρότερο προσδόκιμο ζωής έχουν τόσο οι άνθρωποι με πολλά παραπανίσια κιλά, όσο και αυτοί που είναι λιποβαρείς. Οι παχύσαρκοι και οι πολύ αδύνατοι βρίσκονται σε μειονεκτική θέση όσον αφορά τη μακροζωία, σε σχέση με όσους έχουν κανονικό βάρος, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική μελέτη, μία από τις μεγαλύτερες του είδους της.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επιδημιολόγο δρα Κρίσναν Μπασκάραν της Σχολής Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "Lancet Diabetes & Endocrinology", σύμφωνα με το BBC, ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν δύο εκατομμύρια ανθρώπους, συσχετίζοντας το δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) με το προσδόκιμο ζωής.
Διαπιστώθηκε ότι μετά την ηλικία των 40 ετών τον μικρότερο κίνδυνο θανάτου από κάποια ασθένεια, άρα το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής, έχουν οι άνθρωποι με κανονικό ΔΜΣ (δηλαδή από 18,5 έως 24,9). Όσοι βρίσκονται στα δύο άκρα της κλίμακας (κάτω από 18,5 ή πάνω από 25), έχουν αυξημένο κίνδυνο να ζήσουν λιγότερο.
Ο ΔΜΣ υπολογίζεται αν διαιρεθεί το βάρος σε κιλά με το τετράγωνο του ύψους σε μέτρα. Για παράδειγμα, κάποιος με βάρος 70 κιλά και ύψος 1,75 μέτρα έχει ΔΜΣ 22,8 (70 δια 1,75Χ1,75). 'Ανθρωποι με ΔΜΣ 25-30 θεωρούνται υπέρβαροι, άνω του 30 παχύσαρκοι, ενώ κάτω του 18,5 λιποβαρείς.
Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, οι παχύσαρκοι άνδρες είχαν κατά μέσο όρο 4,2 χρόνια μικρότερο προσδόκιμο ζωής σε σχέση με όσους είχαν κανονικό βάρος, ενώ οι παχύσαρκες γυναίκες είχαν 3,5 χρόνια μικρότερο προσδόκιμο ζωής. Για τους λιποβαρείς άνδρες το προσδόκιμο ζωής ήταν μικρότερο κατά 4,3 χρόνια, ενώ για τις λιποβαρείς γυναίκες κατά 4,5 χρόνια.
Παρόλα αυτά, ακόμη και στη θεωρούμενη ως φυσιολογική γκάμα βάρους, οι ερευνητές βρήκαν μια διαφορά: οι άνθρωποι με ΔΜΣ 18,5 έως 21 είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, άρα και μικρότερο προσδόκιμο ζωής, σε σχέση με όσους είχαν ΔΜΣ 21 έως 25.
Ορισμένοι επιστήμονες έχουν εκφράσει αμφιβολίες κατά πόσο ο ΔΜΣ είναι ένας ακριβής τρόπος εκτίμησης της υγεία ενός ανθρώπου, αλλά οι περισσότεροι ειδικοί θεωρούν ότι είναι η καλύτερη και απλούστερη διαθέσιμη μέθοδος για να συσχετίσουν το βάρος με την υγεία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
