 |
|
|  Πέμπτη Ωρα 12.04μμ
----------------------------------------
Κόσμος/Αυστραλία
----------------------------------------
ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΣΟΠΑΝΟΣ ΚΙ ΕΓΙΝΕ...ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΣ
----------------------------------------
ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ.-(Ανταπόκριση Σωτήρης Χατζημανώλης)
Η μεγαλύτερη μετακίνηση κοπαδιών στην ιστορία της Αυστραλίας καταλογίζεται στον Τομ Μπρίνγουορθ. Ο μοναχικός ποιμένας αγόρασε 18.000 βοοειδή από διάφορες κτηνοτροφικές μονάδες στον κόλπο Καρπεντάρια, που βρίσκεται στο βόρειο άκρο της Αυστραλίας, και τα μετέφερε περίπου 100 χιλιόμετρα μακριά, στο δυτικό Κουίνσλαντ.
Από τότε, οι φήμες άρχισαν να οργιάζουν γύρω από την επιχειρηματική του δραστηριότητα, καθώς η αξία της συναλλαγής υπολογίζεται στα 7 εκατ.δολάρια και πρόκειται για τη μεγαλύτερη αγορά βοοειδών στην ιστορία της Αυστραλίας!
Κατόπιν, χώρισε τα ζώα σε κοπάδια ανά 2.000 και προσέλαβε βοσκούς για να τα οδηγήσουν με τα πόδια προς τα νότια, ακολουθώντας κατάλληλα μονοπάτια. Όπως λέει, εκείνη την περίοδο του φάνηκε απλά καλή ιδέα, λόγω της ξηρασίας που επικρατούσε στον βορρά.
Έπειτα από 3 μήνες στον δρόμο, τα πρώτα κοπάδια άρχισαν να καταφθάνουν στα σύνορα της Νέας Νότιας Ουαλίας. Καθώς το γρασίδι στα βοσκοτόπια λιγόστευε όλο και περισσότερο κατά μήκος της διαδρομής, αποφασίστηκε για ορισμένα από τα τελευταία κοπάδια να μεταφερθούν με οχήματα, παρά με τα πόδια. Όπως δήλωσε ο κ. Μπρίνγουορθ, η ασφάλεια των ζώων ήταν προτεραιότητά του και δεν ήθελε νεκρούς "μαχητές" στην πορεία. Οι δυσκολίες συνεχίστηκαν καθώς έφταναν στον τελικό σταθμό, με παράπλευρες απώλειες ζώων από θανατηφόρα τσιμπήματα φιδιών και μια σύγκρουση με τρένο, ενώ προέκυψαν και απρόβλεπτα έξοδα για τη μεταφορά νερού που τόσο είχαν ανάγκη τα κοπάδια.
Η περιουσία του Μπρίνγουόρθ εκτιμάται πως αγγίζει το ποσό των 200 εκατ. δολαρίων Όσο επιδέξια κι αν φαντάζει η επιχειρηματική κίνηση του ποιμένα-κροίσου, αυτός εμφανίζεται συγκρατημένος και παρουσιάζει το εγχείρημά του σαν αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και εν μέρει καλής τύχης. «Συνήθως όσο πιο σκληρά δουλεύεις τόσο βελτιώνεται η τύχη σου. Δεν τα παρατάμε εύκολα» εξηγεί ο όδιος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
