 |
|
|  Παρασκευή 14/12
Κόσμος
Το κοινοβούλιο της Ιρλανδίας ενέκρινε τη νομιμοποίηση της άμβλωσης
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Το κοινοβούλιο της Ιρλανδίας ενέκρινε χθες το νομοσχέδιο με το οποίο νομιμοποιείται η άμβλωση, επτά μήνες μετά το ιστορικό δημοψήφισμα στο οποίο οι Ιρλανδοί τάχθηκαν κατά της συνταγματικής απαγόρευσης του τερματισμού της κύησης.
Ο νέος νόμος προβλέπει ότι οι αμβλώσεις θα είναι πλέον νόμιμες μέχρι τη 12η εβδομάδα της κύησης ή αν διατρέχει κίνδυνο η ζωή ή η υγεία της εγκύου. Επιτρέπεται επίσης η άμβλωση στην περίπτωση που το έμβρυο παρουσιάζει ανωμαλίες οι οποίες είναι πιθανόν να οδηγήσουν στον θάνατό του πριν ολοκληρωθεί η κύηση.
Ο πρωθυπουργός Λίο Βαράντκαρ χαιρέτισε αυτήν την «ιστορική στιγμή για τις γυναίκες της Ιρλανδίας» με μήνυμά του στο Twitter.
Στις 25 Μαΐου οι Ιρλανδοί ενέκριναν με ποσοστό 66% τη νομιμοποίηση της άμβλωσης, γεγονός που αποτέλεσε άλλον έναν «πολιτισμικό σεισμό» σε αυτή τη μικρή, συντηρητική, καθολική χώρα, τρία χρόνια μετά και τη νομιμοποίηση των γάμων μεταξύ προσώπων του ίδιου φύλου.
Ο υπουργός Υγείας Σάιμον Χάρις χαιρέτισε επίσης μια απόφαση που «βάζει τέλος στα μοναχικά ταξίδια, στο στίγμα για στηρίζει την επιλογή των γυναικών στη χώρα μας» ενώ, με ξεχωριστή ανακοίνωση, τίμησε και τους ακτιβιστές οι οποίοι «αγωνίστηκαν επί 35 χρόνια» για να αλλάξει η νομοθεσία. «Θέλω να ευχαριστήσω εκείνη τη μειονότητα που αγωνίστηκε όταν η πλειοψηφία προτιμούσε να αγνοεί» την κατάσταση, σημείωσε.
Οι γυναίκες που ήθελαν να υποβληθούν σε άμβλωση ήταν υποχρεωμένες μέχρι σήμερα να ταξιδεύουν στη Βρετανία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
