 |
|
|  Σάββατο 12/1
Oι ΗΠΑ επιμένουν ότι η Τουρκία δεσμεύτηκε να μην πλήξει τους Κούρδους της Συρίας
"Θα θάψουμε τους τρομοκράτες στα χαρακώματα", δηλώνει ο Τούρκος υπουργός Άμυνας
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι οι συνομιλίες μεταξύ των Αμερικανών στρατιωτικών αξιωματούχων και των Τούρκων ομολόγων τους αναφορικά με το ζήτημα των Κούρδων της Συρίας, θα συνεχιστούν την επόμενη εβδομάδα, με την ελπίδα ότι θα υπάρξουν κάποια αποτελέσματα τα οποία θα αποδεχτούν τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Τουρκία.
Ο Τζον Μπόλτον, σε ραδιοφωνική συνέντευξή του, είπε ότι τόσο ο ίδιος, όσο και ο πρόεδρος Τραμπ και ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο αντιλαμβάνονται ότι η Τουρκία έχει δεσμευτεί "να μην πλήξει τους Κούρδους που πολέμησαν μαζί μας εναντίον του Ισλαμικού Κράτους".
"Αυτό που επιδιώκουμε ακόμη σε αυτές τις συνομιλίες μεταξύ των στρατιωτικών είναι (να συμφωνηθούν) οι εγγυήσεις και τα πρωτόκολλα και οι διαδικασίες ώστε όλοι να αισθάνονται άνετα για το πώς θα γίνει αυτό. Και ελπίζουμε ότι αυτές οι συνομιλίες, που θα συνεχιστούν την επόμενη εβδομάδα, θα παράσχουν αποτελέσματα αποδεκτά και από τις δύο πλευρές", είπε στον δημοσιογράφο Χιου Χιούιτ, σύμφωνα με το απομαγνητοφωνημένο κείμενο της συνέντευξής του.
Ωστόσο, η δήλωση αυτή έρχεται σε αντίθεση με την "υπόσχεση" που έδωσε νωρίτερα ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Χουλουσί Ακάρ, ότι η χώρα του "θα θάψει στα χαρακώματα τους τρομοκράτες", όπως αποκαλεί η Άγκυρα τους Κούρδους μαχητές των Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG).
O Ακάρ επιθεώρησε αιφνιδιαστικά τα στρατεύματα που σταθμεύουν κοντά στα συριακά σύνορα, στην επαρχία Σανλιούρφα, ακριβώς απέναντι από τα εδάφη που ελέγχουν οι YPG.
"Όταν έρθει η ώρα και ο τόπος, οι τρομοκράτες εδώ θα θαφτούν στα χαρακώματα που έσκαψαν, όπως έγινε και σε προηγούμενες επιχειρήσεις", είπε ο Τούρκος υπουργός στην ομιλία του στους στρατιώτες, αναφερόμενος στις δύο προηγούμενες στρατιωτικές εκστρατείες της Άγκυρας στο συριακό έδαφος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
