 |
|
|  Τρίτη 15/1
El Publico
Η Τουρκία επιχειρεί να διαθέσει λεηλατημένο ελαιόλαδο από το Αφρίν τής Συρίας στην Ισπανία, για να χρηματοδοτήσει τις επιχειρήσεις της κατά των Κούρδων !!
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Κανείς δεν πίστευε πως, όταν η Τουρκία εξαπέλυε την στρατιωτική επιχείρησή της «Κλάδος Ελαίας» στη Βόρειο Συρία, θα τον έτεινε προς τους Σύρους αυτόν τον κλάδο, όμως κανείς δεν φανταζόταν πως θα τον έκοβε και θα τον πωλούσε. Γιατί η κυβέρνηση της Τουρκίας επιχειρεί να εισάγει στην Ισπανία μέσω διαφόρων συνεργατικών εταιρειών και επιχειρήσεων πολλές χιλιάδες τόνους λαδιού που έχει παραχθεί από ελιές που λεηλατήθηκαν από ισλαμιστές μαχητές στο Αφρίν και άλλες γειτονικές περιοχές της κατειλημμένης Ροτζάβα (Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Βορείου Συρίας).
Τμήμα αυτού του πλιάτσικου ενδέχεται να έχει πωληθεί ήδη, ή να βρίσκεται στη φάση της εμπορικής του συσκευασίας, με ψευδή έγγραφα για την προέλευσή του, που έχουν εκδοθεί με τις ευλογίες της τουρκικής κυβέρνησης.
Σύμφωνα με μυστικό πρωτόκολλο, που έφερε στη δημοσιότητα προ ολίγων εβδομάδων το κουρδικό πρακτορείο Firat (ANF), σχεδόν το ένα τέταρτο των εσόδων από την πώληση του λεηλατημένου προϊόντος χρησιμοποιείται για την πληρωμή των μισθοφόρων του «Ελεύθερου Στρατού της Συρίας», τις μίσθαρνες δυνάμεις που χρησιμοποιεί ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για να στηρίξει την κατοχή ενός τμήματος της Ροτζάβα.
Κατά τις πρώτες φάσεις της επιχείρησης «Κλάδος Ελαίας» για την κατάληψη του Αφρίν, οι μισθοφόροι των Τούρκων κατέκαψαν πολλά στρέμματα με δέντρα στα κουρδικά εδάφη που κατελάμβαναν. Βέβαια την πρακτική της πώλησης ελαιολάδου, που αποδεικνυόταν πολύ πιο κερδοφόρος από εκείνη του πετρελαίου, την είχαν ανακαλύψει προηγουμένως οι ισλαμιστές, που χάρις στις διευκολύνσεις που τους προσέφεραν Τούρκοι έμποροι μπορούσαν να διαθέσουν το 2013 μέσω των συμφωνιών αυτών το προϊόν στην Ευρώπη χωρίς προβλήματα, εκμεταλλευόμενοι την προνομιακή σχέση της Τουρκίας με την ΕΕ. Πολύ πριν οι Τούρκοι αποφασίσουν να πληρώνουν τους μισθοφόρους τους με τον τρόπο αυτό, οι ελαιοπαραγωγοί του Αφρίν αναγκάζονταν να παραδώσουν τις ελιές τους υπό την απειλή του Καλάσνικοφ, ή όπως αποκαλύπτει το Συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, εξαναγκάζονταν από τους ισλαμιστές να τους πωλήσουν στη μισή τιμή το λάδι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
