|
| Τρίτη Ωρα 10.36πμ
----------------------------------------
Ελλάδα/Γερμανία
----------------------------------------
Γερμανοί ενισχύουν το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, χάρη στις προσπάθειες της ομογενούς Καλλιόπης Μπραντστέτερ
----------------------------------------
ΑΜΒΟΥΡΓΟ.-
Μια νοητή γραμμή αλληλεγγύης ενώνει το Αμβούργο στη Γερμανία με το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού στην Αθήνα, χάρη στις προσπάθειες της ομογενούς Καλλιόπης Μπραντστέτερ, το έργο της οποίας ενισχύουν Γερμανοί απλοί πολίτες, αλλά και εταιρίες.
“Οι περισσότεροι Γερμανοί είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν την Ελλάδα. Πολύ μικρό ποσοστό είναι αυτοί που έχουν άλλη γνώμη”, τόνισε η κ. Μπρανστέτερ, ψυχή του Συλλόγου Φίλων για την Ενίσχυση του Ελληνικού (Förder-und Freundeskreis Elliniko) , που έχει έδρα το Αμβούργο, ενώ τα περισσότερα μέλη του είναι Γερμανοί.
Γερμανός δικηγόρος και η παιδοψυχολόγος σύζυγος του του προσέφεραν 50.000 ευρώ για την ενίσχυση του Συλλόγου, θέλοντας να δώσουν κάτι πίσω στην Ελλάδα για τα όσα τους έχει προσφέρει στη διάρκεια των 35 χρόνων που την επισκέπτονται.
Εταιρίες χορήγησαν με μεγάλες εκπτώσεις υπερηχοκαρδιογράφους, ενώ σε δύο περιπτώσεις άγνωστοι επικοινώνησαν με δική τους πρωτοβουλία με την κ. Μπραντστέτερ και της πρόσφεραν 1.000 ευρώ ο καθένας τα οποία συγκέντρωσαν κατά το πάρτι των γενεθλίων τους, ζητώντας από τους φίλους τους να προσφέρουν χρήματα, αντί για δώρα.
Η αρχή έγινε τον Απρίλιο του 2013, όταν η κ. Μπραντστέτερ σκόπευε να καλέσει φίλους της και να τους ζητήσει να ενισχύσουν οικονομικά φιλανθρωπικό ίδρυμα. Εκείνη την περίοδο είχε συζήτηση με μια φίλη της για την άσχημη κατάσταση στην Ελλάδα στο χώρο της υγείας και διαβάζοντας για το θέμα, έμαθε για το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού. Έκανε, λοιπόν, την γιορτή, από την οποία συγκεντρώθηκαν 3.500 ευρώ.
Τον Μάιο, ήρθε στην Αθήνα και αγόρασε με τα χρήματα αυτά φάρμακα και βρεφικές τροφές τα οποία και παρέδωσε η ίδια στο Ιατρείο και γνώρισε από κοντά τον καρδιολόγο, Γιώργο Βήχα και τους υπόλοιπους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται σε αυτό. Από τότε, όπως είπε η ίδια, απόκτησε έναν καινούργιο σκοπό στη ζωή της, να βοηθήσει το έργο του Ιατρείου.
Στο έργο του Συλλόγου συνδράμει και το ελληνικό προξενείο του Αμβούργου, το οποίο διοργάνωσε φιλανθρωπική συναυλία με Έλληνες σολίστ κλασικής μουσικής.
Η κ. Μπράντστέτερ ήρθε στην Γερμανία σε ηλικία 13 ετών, όταν οι γονείς της μετανάστευσαν από την Κατερίνη και είναι παντρεμένη με Γερμανό.
Ο Σύλλογος Φίλων για την Ενίσχυση του Ελληνικού στηρίζει την διοργάνωση του φεστιβάλ “Ελλάδα Παντού”, που θα πραγματοποιηθεί από τις 25 Σεπτεμβρίου έως τις 5 Νοεμβρίου σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας, με στόχο την ενίσχυση των δράσεων αλληλεγγύης, αλλά και τη δημιουργία συνεργασιών στους τομείς του πολιτισμού και της κοινωνικής επιχειρηματικότητας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|