 |
|
|  Πέμπτη 17/1
Διάστημα-Επιστήμη
Πέθαναν λόγω του κρύου τα κινεζικά φυτά που είχαν βλαστήσει στη σκοτεινή πλευρά τής Σελήνης
Hihnua,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν πρόλαβε να αποκτήσει ζωή η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού και την έχασε κιόλας, καθώς τα πρώτα πράσινα φυλλαράκια που είχαν σκάσει μύτη, πέθαναν μόλις 24 ώρες μετά την εντυπωσιακή φωτογραφία τους που η Κίνα είχε δώσει στη δημοσιότητα.
Τα φυτά του βαμβακιού που είχαν στείλει στη Σελήνη οι Κινέζοι με το σκάφος Chang'e-4 και τα οποία είχαν προ ημερών πετάξει βλαστάρια χάρη στις ηλιακές ακτίνες, είναι ήδη νεκρά εξαιτίας του πολύ κρύου που φθάνει τους μείον 170 βαθμούς Κελσίου, από τη στιγμή που χάθηκε ο Ήλιος πάνω από το σημείο της προσελήνωσης και έπεσε η μακριά σεληνιακή νύχτα που διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες.
Πρόκειται για ένα βιολογικό πείραμα, που περιλαμβάνει επίσης σπόρους πατάτας, κανόλας (ποικιλίας της ελαιοκράμβης) και αραβίδοψης, καθώς επίσης αυγά μυγών και ζυμομύκητες, σε μια προσπάθεια να μελετηθεί πώς αντιδρούν και αναπτύσσονται τα φυτά και άλλοι οργανισμοί στο αφιλόξενο σεληνιακό περιβάλλον - με την προοπτική να τραφεί μια μελλοντική σεληνιακή αποικία ανθρώπων.
Λίγο μετά την ιστορική κινεζική προσελήνωση στις αρχές Ιανουαρίου, άρχισε το πείραμα μέσα στο βάρους 2,6 κιλών δοχείο από αλουμίνιο, μια μίνι βιόσφαιρα που περιείχε τα γήινα δείγματα. Στην αρχή οι σπόροι βαμβακιού τα πήγαν πολύ καλά και έγιναν τα πρώτα φυτά που βλάστησαν στην επιφάνεια ενός άλλου κόσμου.
Όμως, όπως έκαναν γνωστό σε συνέντευξη Τύπου οι Κινέζοι επιστήμονες του πειράματος, με επικεφαλής τον καθηγητή Λίου Χανλόνγκ από το Πανεπιστήμιο Τσονγκκίνγκ, η θερμοκρασία μέσα στο δοχείο με τα φυτά έπεσε στους μείον 52 βαθμούς Κελσίου και το πείραμα έλαβε τέλος. Κάτι που, όπως είπαν, περίμεναν να συμβεί. Επειδή το δοχείο είναι σφραγισμένο, τα υλικά από τα φυτά που θα αποσυντεθούν τις επόμενες εβδομάδες, δεν θα διαρρεύσουν στη σεληνιακή επιφάνεια, διαβεβαίωσαν εκπρόσωποι της Κινεζικής Διαστημικής Υπηρεσίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
