 |
|
|  Πέμπτη Ωρα 11.02πμ
----------------------------------------
ΗΠΑ
----------------------------------------
Ο εγγονός του Κουστό έζησε 31 μέρες κάτω από το νερό σπάζοντας (για μια μέρα) το ρεκόρ του διάσημου παππού του
----------------------------------------
ΦΛΟΡΙΔΑ.-
Ο Φαμπιέν Κουστό, εγγονός του διάσημου γάλλου ωκεανογράφου Ζακ-Ιβ Κουστό, κατάφερε, στο πλαίσιο της τελευταίας επιστημονικής αποστολής του, να σπάσει το ρεκόρ παραμονής κάτω από το νερό, μένοντας 31 συνεχόμενες μέρες, μία περισσότερη από τον παππού του στη δεκαετία του ΄60.
Το σύγχρονο επιστημονικό εργαστήριο του νεότερου Κουστό, που είναι κι αυτός ωκεανογράφος, βρίσκεται σε βάθος περίπου 20 μέτρων κοντά στις ακτές της Φλόριντα των ΗΠΑ και ανήκει στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Φλόριντα, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και τη βρετανική «Γκάρντιαν». Πρόκειται για ένα υποβρύχιο σκάφος 81 τόνων με μέγεθος περίπου ενός λεωφορείου, εξοπλισμένο με έξι κλίνες, ζεστό νερό, μίνι-κουζίνα, κλιματισμό και υπολογιστές.
«Είναι εκπληκτικό πόσο νιώθαμε σαν το σπίτι μας. Βέβαια, μπορώ να φανταστώ ότι σε κάποιον που δεν του αρέσουν οι στενοί χώροι, θα του ήταν πιο δύσκολο», δήλωσε ο 46χρονος Φαμπιέν και εξέφρασε την ελπίδα ότι η λεγόμενη «Αποστολή 31» και το νέο ρεκόρ της θα ευαισθητοποιήσει περισσότερους ανθρώπους, δίνοντας έτσι νέα ώθηση στην προστασία των ωκεανών, κάτι στο οποίο ο παππούς του υπήρξε πρωτοπόρος.
Στη διάρκεια των 31 ημερών κάτω από το νερό, ο Κουστό και οι συνεργάτες του, εκτός από τις παρατηρήσεις των ψαριών από τα παράθυρα του εργαστηρίου τους, βγήκαν πολλές φορές από το σκάφος τους για να κάνουν πειράματα. Ο ίδιος εκτίμησε ότι τουλάχιστον δέκα επιστημονικές εργασίες, σχετικές με τη θαλάσσια βιολογία, την κλιματική αλλαγή και τη ρύπανση των θαλασσών, θα προκύψουν από την 31ήμερη υποθαλάσσια παραμονή τους.
Η αποσυμπίεση του πληρώματος, μόλις αναδύθηκε από το νερό, ήταν μια χρονοβόρα διαδικασία που κράτησε σχεδόν 16 ώρες, στη διάρκεια των οποίων ο Φαμπιέν Κουστό και οι σύντροφοί του είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν το ντοκιμαντέρ «Κόσμος χωρίς Ήλιο», που είχε γυρίσει το 1964 ο Ζακ-Ιβ Κουστό (πέθανε το 1997) για τη δική του 30ήμερη παραμονή κάτω από την επιφάνεια της Ερυθράς Θάλασσας και το οποίο είχε βραβευτεί με «Όσκαρ».-
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
