 |
|
|  Δευτέρα Ωρα 1.02μμ
----------------------------------------
Μουντιάλ/Η επόμενη μέρα
----------------------------------------
Λύπη, χαρά και βία στο Μπουένος 'Αιρες- Ρεκόρ τηλεθέασης στη Γερμανία
----------------------------------------
ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ/ΒΕΡΟΛΙΝΟ.-
Η ήττα της Αργεντινής με 1- 0 στον τελικό του Μουντιάλ στο Ρίο από τη Γερμανία χθες προκάλεσε στο Μπουένος 'Αιρες σκηνές θλίψης αλλά και χαράς για τους δεύτερους κατά σειρά παγκόσμιους πρωταθλητές, σε μια γιορτή την οποία γρήγορα τερμάτισαν βίαια επεισόδια από χούλιγκανς.
Παρά την ήττα, δεκάδες χιλιάδες οπαδοί πραγματοποίησαν πορεία προς τον Οβελίσκο του Μπουένος Άιρες, το σύνηθες κέντρο συγκεντρώσεων και εορτασμών, κραδαίνοντας σημαίες της Αργεντινής. Πυροτεχνήματα, τύμπανα, μουσική, βεγγαλικά έκαναν την ατμόσφαιρα γιορταστική. Οι νεαροί Αργεντινοί είχαν προγραμματίσει πάρτυ και δεν θέλησαν να αλλάξουν το πρόγραμμά τους.
Άλλοι, συντετριμμένοι, βάδιζαν με χαμηλωμένο το κεφάλι στους δρόμους του κέντρου της πρωτεύουσας ή επέστρεφαν στα σπίτια τους.
Έπειτα από ώρες γλεντιού, η "γιορτή" μετατράπηκε σε βίαια επεισόδια, όταν δεκάδες χούλιγκανς, "barrabravas" όπως αποκαλούνται στην Αργεντινή, άρχισαν να ρίχνουν πέτρες και άλλα αντικείμενα εναντίον των αστυνομικών των μονάδων καταστολής, οι οποίοι απάντησαν κάνοντας χρήση πλαστικών σφαιρών, δακρυγόνων και αντλιών νερού. Εκατοντάδες χούλιγκανς άρχισαν να σπάσουν βιτρίνες, αυτοκίνητα και να βάζουν φωτιά σε κάδους απορριμμάτων στο κέντρο της πόλης, μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο ΤΝ, επικαλούμενο πηγές των πρώτων βοηθειών. Η τηλεόραση έδειξε άτομα που έκαναν πλιάτσικο να μεταφέρουν κλεμμένα αντικείμενα, ανάμεσά τους τα τραπέζια και τις καρέκλες ενός εστιατορίου.
Τουλάχιστον 70 άνθρωποι τραυματίστηκαν, ανάμεσά τους 15 αστυνομικοί που προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν τους χούλιγκανς στις συγκρούσεις αυτές που ξέσπασαν λίγες ώρες μετά την ήττα της Αργεντινής. Η αστυνομία προχώρησε σε πενήντα συλλήψεις.
Τα περιστατικά αυτά ήρθαν σε αντίθεση με τη γενική ατμόσφαιρα μιας γλυκόπικρης γεύσης με την οποία έκλεισε αυτό το Μουντιάλ για την Αργεντινή.
"Ήταν ωστόσο ένα καλό Παγκόσμιο Κύπελλο. Το ότι φθάσαμε στον τελικό απέναντι στη Γερμανία, δεν είναι τόσο κακό. Είμαι περήφανος για την ομάδα αυτή. Δεν ήταν σε θέση να πάρει τη ρεβάνς (για τον τελικό του 1990, τον οποίο είχε κερδίσει η τότε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας) αλλά, σε αυτό τον τελικό, είδα 11 πολεμιστές στο γήπεδο", δήλωσε με ικανοποίηση ο Λεάντρο Παρέντες, ένας 27χρονος οικοδόμος οπαδός της Ρίβερ Πλέιτ και του Ανχελ Ντι Μαρία.
"Ήμασταν άτυχοι, αλλά τα έδωσαν όλα στο γήπεδο και τώρα είμαστε δεύτεροι παγκόσμιοι πρωταθλητές", δήλωσε η Ανάλια Τσιγλουίτι, μια αρχιτέκτονας 31 ετών η οποία παρακολούθησε τον αγώνα από γιγαντοοθόνη στην πλατεία Σαν Μαρτίν, στο κέντρο του Μπουένος Άιρες.
"Είναι μεγάλο πλήγμα, πίστευα ότι θα έβλεπα για πρώτη φορά την Αργεντινή παγκόσμια πρωταθλήτρια, είναι τρομερό", είπε με δάκρυα στα μάτια ο 20χρονος Μαρτίν Ραμίρες, ο οποίος δεν είχε γεννηθεί όταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα έδωσε τον δεύτερο τίτλο στην Αργεντινή το 1986.
Στο τελικό σφύριγμα, 50.000 άνθρωποι που είχαν συγκεντρωθεί στην πλατεία Σαν Μαρτίν χειροκρότησαν τον Λιονέλ Μέσι και τους συμπαίκτες του, εκφράζοντας λύπη για την αναποτελεσματικότητα των επιθετικών τους.
"Η Βραζιλία πες μου τι αισθάνεσαι", φώναζαν οι οπαδοί εκφράζοντας ικανοποίηση που τα πήγαν καλύτερα από τη χώρα που φιλοξένησε το Μουντιάλ, τη γείτονα και μεγάλη αντίζηλο, που συνετρίβη στον ημιτελικό από τη Γερμανία με 7-1, επαναλαμβάνοντας τους στίχους του ποδοσφαιρικού ύμνου των οπαδών της Αργεντινής στη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Άλλοι φώναζαν: "Είμαι Αργεντινός, εμπρός Αργεντινή, κάθε μέρα σ 'αγαπώ λίγο περισσότερο".
Στη Γερμανία, τον τελικό παρακολούθησαν 34,65 εκατομμύρια τηλεθεατές, καταγράφοντας ρεκόρ τηλεθέασης, μετέδωσε το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων DPA. Ο αγώνας αναμεταδόθηκε από τις 21.00 τοπική ώρα στο πρώτο κανάλι της δημόσιας τηλεόρασης ARD και έσπασε το προηγούμενο ρεκόρ, από τον ημιτελικό Γερμανίας-Βραζιλίας την Τρίτη, με 32,57 εκατομμύρια τηλεθεατές.
Οι αριθμοί αυτοί αντιστοιχούν σε μερίδιο 86,3% της αγοράς για το ARD, χωρίς να υπολογιστούν τα εκατομμύρια των θεατών που παρακολούθησαν τον τελικό σε μπαρ και εστιατόρια της χώρας ή από γιγαντοοθόνες σε υπαίθριους χώρους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
