 |
|
|  Τετάρτη Ωρα 11.35πμ
----------------------------------------
Βραζιλία
----------------------------------------
Ενας άνδρας...126 χρονών,γιός μιάς σκλάβας,θεωρείται σήμερα ως ο πλέον μεγαλύτερος σε ηλικία άνθρωπος τού πλανήτη
----------------------------------------
ΜΠΑΟΥΡΟΥ/ΒΡΑΖΙΛΙΑ.-
Ένα γηροκομείο της Βραζιλίας πιστεύει ότι φιλοξενεί τον μεγαλύτερο σε ηλικία άνθρωπο του πλανήτη, έναν πρώην εργάτη γης, γιο μιας φυγάδας σκλάβας, ο οποίος αναφέρεται σε δικαστικά έγγραφα ως γεννημένος πριν από 126 χρόνια, την εποχή της αυτοκρατορικής περιόδου.
Το πιστοποιητικό γέννησης και η ταυτότητα που εξέδωσε ένας δικαστής το 2001 δείχνουν ότι ο Ζοζέ Αγκουινέλο ντος Σάντος, ο οποίος σήμερα ζει στον οίκο ευγηρίας Βίλα Βισεντίνα στο Μπαούρου της Βραζιλίας, γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1888, περίπου δύο μήνες μετά την κατάργηση της δουλείας στη χώρα, ανέφερε ο υποδιευθυντής του γηροκομείου, Σέζαρ Σικέιρα.
Ο ντος Σάντος δεν έχει κανένα από τα πρωτότυπα έγγραφα που να αποδεικνύουν την ηλικία του, όμως το ενδιαφέρον γύρω από το πρόσωπό του έχει αυξηθεί μετά τον θάνατο, στις 8 Ιουνίου, του Αλεξάντερ Ίμιτς στη Νέα Υόρκη. Ο Ίμιτς ήταν 111 ετών και θεωρείτο ο γεροντότερος άνδρας του κόσμου.
Σύμφωνα με τον Σικέιρα, τα έγγραφα του ντος Σάντος εκδόθηκαν από τον δικαστή ο οποίος πήρε μια σειρά από καταθέσεις από τον υπεραιωνόβιο άνδρα πριν από 13 χρόνια. "Λέμε μονάχα ότι αυτή είναι η υποτιθέμενη ηλικία του", πρόσθεσε ο Σικέιρα ο οποίος εργάζεται στο γηροκομείο εδώ και 31 χρόνια. "Είναι διαυγής, μιλάει καλά και αυτοεξυπηρετείται, τα κάνει όλα μόνος του καθημερινά, εκτός από μπάνιο", διευκρίνισε.
Ο ντος Σάντος ζει στη Βίλα Βισεντίνα, ένα γηροκομείο που φροντίζει τους φτωχούς και τους άπορους, από το 1973. Γεννήθηκε από μια πρώην σκλάβα σε ένα "κιλόμπο", μια κοινότητα φυγάδων σκλάβων και έζησε στην πολιτεία του Σάο Πάουλο όπου εργαζόταν σε χωράφια και φυτείες καφέ.
Σύμφωνα με την Ομάδα Έρευνας Γεροντολογίας, στις 25 Ιουνίου ο γηραιότερος άνδρας του πλανήτη ήταν ο Σακάρι Μομόι, ένας Ιάπωνας 111 ετών και 140 ημερών. Η γηραιότερη γυναίκα είναι η Μισάο Οκάβα, επίσης από την Ιαπωνία, που είναι ηλικίας 116 και 112 ημερών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
