 |
|
|  Παρασκευή Ωρα 1.04μμ
----------------------------------------
Βυθισμένη στο πένθος η Ολλανδία αναζητεί τους υπεύθυνους της χθεσινής αεροπορικής τραγωδίας
----------------------------------------
ΧΑΓΗ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Μεσίστιες είναι σήμερα οι σημαίες στην Ολλανδία καθώς η χώρα αναζητεί τους υπεύθυνους της τραγωδίας που κόστισε τη ζωή σε 298 ανθρώπους, ανάμεσά τους 173 Ολλανδούς.
Δημοσιεύοντας φωτογραφίες των συντριμμιών, ολλανδικών διαβατηρίων στο τόπο της συντριβής, χάρτες της περιοχής, φωτογραφίες των θυμάτων και των συγγενών τους, ο ολλανδικός Τύπος αφιερώνει όχι μόνο τις πρώτες σελίδες, αλλά ολόκληρους φακέλους στην καταστροφή.
"Ποιος κατέρριψε την πτήση MH17 στην Ουκρανία;", αναρωτιέται η Algemeen Dagblad.
"Ολα δείχνουν ότι πρόκειται για φιλορώσους αντάρτες", γράφει η εφημερίδα Volkskrant, σημειώνοντας ότι "η αεροπορική καταστροφή θέτει σε δυσχερή θέση τον πρόεδρο Πούτιν".
"Οι φιλορώσοι αντάρτες υπέστησαν χθες μία ήττα που είναι πιθανόν να σημάνει τον θάνατο της τετράμηνης αντίστασής τους κατά της ουκρανικής κυβέρνησης", συνεχίζει η εφημερίδα τονίζοντας ότι "οι αντάρτες κέρδιζαν κατά τις τελευταίες ημέρες έδαφος με την υποστήριξη της Μόσχας".
Ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε είχε τη νύκτα τηλεφωνική συνομιλία με τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Μπαράκ Ομπάμα, οι οποίοι συμφώνησαν για την ανάγκη διεξαγωγής πλήρους έρευνας.
Σύμφωνα με την Volkskrant, πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες αεροπορικές καταστροφές στην ιστορία της Ολλανδίας.
Η χθεσινή αεροπορική τραγωδία είναι η δεύτερη πλέον πολύνεκρη στην ιστορία της χώρας, σύμφωνα με τον ολλανδικό πρακτορείο ειδήσεων ANP: το 1977, δύο Boeing 747 συγκρούσθηκαν στο αεροδρόμιο της Τενερίφης , προκαλώντας τον θάνατο 583 ανθρώπων, 238 από τους οποίους Ολλανδοί.
Πιο πρόσφατα, τον Μάιο 2010, ένας Airbus A330 συνετρίβη στην Τρίπολη της Λιβύης με 103 νεκρούς, ανάμεσά τους 70 Ολλανδοί. Ο μόνος επιζήσας του δυστυχήματος, ένα αγοράκι 9 ετών τότε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
