Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη Ωρα 11.02μμ ---------------------------------------- ΗΠΑ/Τουρκία ---------------------------------------- Μια αμερικανοεβραϊκή οργάνωση ζήτησε από τον Τούρκο πρωθυπουργό Ερντογάν να της επιστρέψει το βραβείο με το οποίο τον είχε τιμήσει το 2004 ----------------------------------------

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.-(Ξένα Πρακτορεία)

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει εξελιχθεί στον "πιο αντιισραηλινό ηγέτη του κόσμου", υποστήριξε σήμερα μια οργάνωση Αμερικανών Ισραηλιτών, ζητώντας του να της επιστρέψει το βραβείο που του είχε απονείμει πριν από μια δεκαετία για τις προσπάθειες που κατέβαλε τότε για ειρήνευση στη Μέση Ανατολή. Το Αμερικανικό Εβραϊκό Συμβούλιο (AJCongress) που εδρεύει στη Νέα Υόρκη είχε βραβεύσει τον Ερντογάν το 2004 για τον αγώνα του κατά της τρομοκρατίας και τις προσπάθειές του για ειρήνη μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων. "Τώρα, θέλουμε πίσω το βραβείο", ανέφερε ο πρόεδρος του Συμβουλίου, Τζακ Ρόζεν, σε ανοιχτή επιστολή του προς τον Τούρκο πρωθυπουργό που φέρει ημερομηνία 23η Ιουλίου. Ο Ρόζεν μεταξύ άλλων επικαλείται τα σχόλια που έκανε ο Ερντογάν το περασμένο Σαββατοκύριακο ότι το Ισραήλ "έχει ξεπεράσει σε βαρβαρότητα τον Χίτλερ". "Μία δεκαετία αφότου σας δώσαμε το βραβείο μας, γίνατε αδιαμφισβήτητα ο σφοδρότερος αντιισραηλινός ηγέτης του κόσμου — εκτοξεύετε επικίνδυνες ρητορείες για πολιτικό όφελος και υποκινείτε τον τουρκικό πληθυσμό σε βία εναντίον του εβραϊκού λαού", συνεχίζει ο Ρόζεν. Πολλοί στην Τουρκία αισθάνονται οργή για τις επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού στη Λωρίδα της Γάζας, όπου τα θύματα από την πλευρά των Παλαιστινίων πλησιάζουν τα 750, μετά και τον σημερινό βομβαρδισμό ενός σχολείου του ΟΗΕ όπου βρήκαν το θάνατο τουλάχιστον 15 άνθρωποι. Το Ισραήλ, που υποστηρίζει ότι έχει το δικαίωμα να αμύνεται, έχει χάσει τουλάχιστον 32 στρατιώτες σε συγκρούσεις στη Γάζα. Άλλοι τρεις Ισραηλινοί πολίτες έχουν σκοτωθεί από ρουκέτες και βλήματα όλμων που εκτοξεύτηκαν από τον παλαιστινιακό θύλακα εναντίον του ισραηλινού εδάφους. Την περασμένη εβδομάδα το Ισραήλ ανακοίνωσε ότι μειώνει τη διπλωματική αποστολή του στην Τουρκία μετά τις φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις σε Κωνσταντινούπολη και Άγκυρα. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ χαρακτήρισε από την πλευρά του "προσβλητικές και λανθασμένες" τις δηλώσεις του Ερντογάν με τις οποίες συνέκρινε μια Ισραηλινή βουλευτίνα με τον Χίτλερ και υποστήριξε ότι το εβραϊκό κράτος τρομοκρατεί την περιοχή. Η Τουρκία ήταν μέχρι σχετικά πρόσφατα ο στενότερος σύμμαχος του Ισραήλ στην περιοχή και η Ουάσινγκτον την θεωρούσε αξιόπιστο μεσολαβητή στην ειρηνευτική διαδικασία για τη Μέση Ανατολή. Ο Ρόζεν σημείωσε ότι ο Ερντογάν στέρησε από τη χώρα του την έδρα της "στο τραπέζι των νόμιμων μεσολαβητών" και υποστήριξε ότι θα ήταν προτιμότερο να είχε παραμείνει "προασπιστής της ειρήνης"

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία