 |
|
|  Δευτέρα Ωρα 1.10μμ
----------------------------------------
(Πηγή: Le Monde)
----------------------------------------
Ο νέος γραμματέας των ισπανών σοσιαλιστών είναι θαυμαστής του Φελίπε Γκονθάλεθ και του Ματέο Ρέντσι
----------------------------------------
ΠΑΡΙΣΙ.-
Μόλις πριν από μερικές εβδομάδες, ο Πέδρο Σάντσεθ ήταν σχετικά άγνωστος στην Ισπανία. Το περασμένο Σάββατο, όμως, αυτός ο 42χρονος οικονομολόγος με το πλατύ χαμόγελο εξελέγη γενικός γραμματέας του ισπανικού σοσιαλιστικού κόμματος. Λίγες ημέρες νωρίτερα, είχε δημιουργήσει την έκπληξη αποσπώντας 49% των ψήφων στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των μελών, οπαδών και φίλων του κόμματος.
Ο άνθρωπος που παρουσιάζει ως σημεία αναφοράς του δύο άλλους σοσιαλιστές που ανέλαβαν σε νεαρή ηλικία την πρωθυπουργία - τον συμπατριώτη του Φελίπε Γκονθάλεθ, που έγινε πρωθυπουργός στα 40 του και ηγήθηκε της κυβέρνησης από το 1982 ως το 1996, και τον ιταλό Ματέο Ρέντσι, νέο αγαπημένο της ευρωπαϊκής Αριστεράς - παραμένει ένα αίνιγμα. Υπήρξε ταυτοχρόνως υποψήφιος της ανανέωσης και του μηχανισμού. Είναι συναινετικός, αλλά και αντάρτης. Ο πολιτικός του λόγος είναι ήπιος, η αλλαγή την οποία εξαγγέλλει δεν περιλαμβάνει τη ρήξη. Και ξαφνικά, καλεί τους ευρωβουλευτές του κόμματός του να καταψηφίσουν την υποψηφιότητα του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ για την προεδρία της Κομισιόν. Οι «παλιοί» του σοσιαλιστικού κόμματος συμμορφώθηκαν με μεγάλη απροθυμία σε μια απόφαση που ήταν αντίθετη με τη συμφωνία που είχαν συνάψει οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές με τη Δεξιά. Η κεντροαριστερή εφημερίδα Ελ Παϊς κατήγγειλε την ανευθυνότητα του νέου γραμματέα, ο οποίος υπενθύμισε ότι σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας είχε ασκήσει σκληρή κριτική στην πολιτική της Κομισιόν.
Το βιογραφικό αυτού του άνδρα που έχει ύψος 1,90 και θυμίζει τον Κάρι Γκραντ είναι μάλλον βραχύ. Υπήρξε βουλευτής από το 2009 ως το 2011 μετά την παραίτηση του κατόχου της έδρας και ξαναέγινε βουλευτής το 2013 στις ίδιες συνθήκες. Νωρίτερα, είχε υπηρετήσει ως δημοτικός σύμβουλος στη Μαδρίτη από το 2004 ως το 2009 επειδή .είχαν παραιτηθεί δύο δημοτικοί σύμβουλοι πριν από αυτόν. Το 2010, δεν δίσταζε να δηλώσει ότι του αρέσει ο ρόλος του «υδραυλικού», ενός ανθρώπου που τον καλούν να επισκευάσει τις ζημιές. Μια μικρή λεπτομέρεια της διαδρομής του όμως, την οποία ανακάλυψαν οι αντίπαλοί του στο τέλος της προεκλογικής του εκστρατείας, αμαυρώνει κάπως την εικόνα του. Από το 2004 ως το 2009, ήταν μέλος της γενικής συνέλευσης της Caja Madrid, ενός ταμιευτηρίου που διασώθηκε από την κυβέρνηση το 2012 με 24 εκατομμύρια ευρώ. Η συνέλευση αυτή είχε 350 μέλη, δικαιολογήθηκε ο Σάντσεθ. Και κανείς τους δεν έπαιρνε αποφάσεις.
Ο άνθρωπος αυτός που ήρθε σχεδόν από το πουθενά είναι αποφασισμένος να πάρει τις αποστάσεις του από την πολιτική της προηγούμενης σοσιαλιστικής κυβέρνησης Θαπατέρο. «Ενώ ο αντίπαλός του, ο Εδουάρδο Μαντίνα, μας είχε υποσχεθεί ένα σοκ νεωτερικότητας, κάτι που δεν είχε μεγάλο νόημα για τους οπαδούς του κόμματός μας, ο Σάντσεθ μας είπε δύο λέξεις: `Αλλαγή και ενότητα`. Αυτό ακριβώς είχαμε ανάγκη», λέει ο δήμαρχος της Ταραγόνα Ζοζέπ Φέλιξ Μπαγεστέρος. Αλλαγή, για να δοθεί μια νέα ώθηση στο σοσιαλιστικό κόμμα, που διέρχεται μεγάλη κρίση. Ενότητα, για να σταματήσουν οι εσωτερικές εντάσεις με αφορμή την πολιτική γραμμή του κόμματος ή την ανεξαρτησία της Καταλονίας.
Η συνεχής επίκληση του Γκονθάλεθ και του Ρέντσι, γράφει η Σαντρίν Μορέλ στη Μοντ, ίσως να είναι ένα τέχνασμα του Σάντσεθ ώστε να μη φαίνεται η έλλειψη χαρίσματος και ρητορικών ικανοτήτων που τον διακρίνει. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι επέλεξε τους δύο μέντορές του επειδή είναι αριστεροί καια μεταρρυθμιστές. «Ποτέ ο Φελίπε Γκονθάλεθ δεν θα είχε ζητήσει την καταψήφιση του Γιούνκερ», αντιτείνει ο πολιτειολόγος Φερμίν Μπούθα, για τον οποίο η κίνηση αυτή έστειλε ένα μήνυμα ρήξης με τον παλιό μηχανισμό του κόμματος. «Ο Σάντσεθ είναι πιο κοντά στον Ρέντσι», υποστηρίζει από την πλευρά του ο Λουίς Αρόγιο, ειδικός της πολιτικής επικοινωνίας που συμβούλευσε τον νέο γραμματέα στη διάρκεια της εκστρατείας του. «Θέλει να αφυπνίσει τους σοσιαλιστές από τη σιέστα τους και να επαναφέρει στο προσκήνιο τον έντιμο πολιτικό λόγο».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
