 |
|
|  Δευτέρα 13/5
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ Η ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΑΛΙΣΑ ΜΙΛΑΝΟ
Καλεί τις γυναίκες σε «σεξουαλική απεργία»,επειδή η νομοθεσία για τις αμβλώσεις έγινε πιό αυστηρή
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Το Χόλιγουντ πρωτοστατεί στον αγώνα κατά της υπερβολικά περιοριστικής νομοθεσίας για τις αμβλώσεις που εγκρίθηκε στην Τζόρτζια, καλώντας σε μποϊκοτάζ των γυρισμάτων στην Πολιτεία αυτή, αλλά και με μια έκκληση της σταρ Αλίσα Μιλάνο για "σεξουαλική απεργία" των γυναικών.
"Όσο εμείς οι γυναίκες δεν έχουν το δικαίωμα να διαθέσουμε το σώμα μας, δεν μπορούμε να ρισκάρουμε μια εγκυμοσύνη", έγραψε στο Twitter η ηθοποιός, η οποία ηγήθηκε πρόσφατα και του κινήματος #MeToo κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο εργασίας. "ΟΠΩΣ ΚΙ ΕΓΩ, να απέχετε από κάθε σεξουαλική σχέση μέχρι να ξαναβρούμε την αυτονομία μας", πρόσθεσε.
Η Τζόρτζια απαγόρευσε την περασμένη εβδομάδα στους γιατρούς να προχωρούν σε άμβλωση, από τη στιγμή που θα ακουστούν οι καρδιακοί παλμοί του εμβρύου. Αυτό συνήθως συμβαίνει γύρω στην έκτη εβδομάδα της κύησης, όταν οι περισσότερες γυναίκες δεν έχουν καν αντιληφθεί ότι είναι έγκυες.
Παρόμοιους νόμους υιοθέτησαν πρόσφατα το Κεντάκι και το Μισισίπι, όμως ανατράπηκαν από τα τοπικά δικαστήρια. Αν συμβεί κάτι τέτοιο και στην Τζόρτζια, οι αρχές σκοπεύουν να προσφύγουν στο Ανώτατο Δικαστήριο, με απώτερο στόχο να ανατρέψουν την εμβληματική απόφαση του 1973 (Roe v. Wade) με την οποία επιτράπηκαν οι αμβλώσεις όταν το έμβρυο δεν είναι βιώσιμο.
Αναμένοντας την αρχή και την κατάληξη αυτής της δικαστικής μάχης, η Αλίσα Μιλάνο κάλεσε τις γυναίκες να απέχουν από το σεξ. "Η ιστορία δείχνει ότι οι σεξουαλικές απεργίες είναι πολύ αποτελεσματικές", υποστήριξε.
Στη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη, οι γυναίκες της Αθήνας κατεβαίνουν σε απεργία με στόχο να τερματιστεί ο πόλεμος. Ιστορικά, η ιδέα αυτή εφαρμόστηκε τον 17ο αιώνα από τις γυναίκες της φυλής Ιροκουά και, πιο πρόσφατα, στη Λιβερία. Στη χώρα αυτή, το κίνημα των γυναικών - που συνδύαζε νηστεία, προσευχές και "σεξουαλική απεργία"- συνέβαλε στον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου το 2003. Η εμπνεύστριά του, η ακτιβίστρια και κοινωνική λειτουργός Λέιμα Γκμπόουι, τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 2011.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
