 |
|
|  Δευτέρα Ωρα 1.02μμ
----------------------------------------
Σερβία
----------------------------------------
Καταδικασθέντες για εγκλήματα πολέμου μπορούν να έχουν μισθό υψηλότερο από αυτόν του προέδρου και του πρωθυπουργού της Σερβίας
----------------------------------------
ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ.-
Οι καταδικασθέντες για διάπραξη εγκλημάτων πολέμου στη διάρκεια των πολεμικών συγκρούσεων στην πρώην Γιουγκοσλαβία, που εκτίουν ποινές φυλάκισης σε ευρωπαϊκές φυλακές, μπορούν να εξασφαλίσουν μηνιαίο μισθό υψηλότερο από τον μισθό του προέδρου ή του πρωθυπουργού της Σερβίας, σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου του Βελιγραδίου.
Η σερβική εφημερίδα Μπλιτς αναφέρει ότι ο πρώην επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου του Γιουγκοσλαβικού Στρατού, Νεμπόισα Πάβκοβιτς, ο οποίος καταδικάστηκε από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για την πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) σε ποινή κάθειρξης 22 ετών για απελάσεις, δολοφονίες και διώξεις Αλβανών του Κοσόβου, και κρατείται στη φυλακή της Φινλανδίας, μπορεί να εργαστεί και να λαμβάνει έως και επτά ευρώ την ώρα.
Αν ο Νεμπόισα Πάβκοβιτς δεχθεί να ασχοληθεί με την επεξεργασία ξύλου, να φτιάχνει έπιπλα και διακοσμητικά ή προτιμήσει τις αγροτικές εργασίες θα έχει εξασφαλισμένο μηνιαίο μισθό από 704 έως 1232 ευρώ.
"Αυτό σημαίνει ότι, στη φυλακή, ο Νεμπόισα Πάβκοβιτς θα έχει μεγαλύτερο μισθό από εκείνον του προέδρου της Σερβίας, Τόμισλαβ Νίκολιτς, ο οποίος λαμβάνει 1100 ευρώ το μήνα, ή του πρωθυπουργού, Αλεξάνταρ Βούτσιτς που έχει μισθό 1070 ευρώ" σημειώνεται στο δημοσίευμα της εφημερίδας Μπλιτς.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, άλλοι δύο καταδικασθέντες για εγκλήματα πολέμου, ο Μόμιρ Κόβατς, ο οποίος επίσης εκτίει ποινή φυλάκισης στην Φινλανδία και ο Ράντομιρ Κόβατς, ο οποίος βρίσκεται σε φυλακή της Νορβηγίας, μπορούν να έχουν μεγαλύτερους μισθούς από τον πρόεδρο και τον πρωθυπουργό της Σερβίας.
Ο Μόμιρ Νίκολιτς, ο οποίος έχει καταδικαστεί για δολοφονίες και βασανισμούς Μουσουλμάνων της Βοσνίας στο Ποτοτσάρι και ο Κόβατς, καταδικασθείς για αιχμαλωσίες και βιασμούς κοριτσιών στη Φότσα της Βοσνίας, έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν στη φυλακή και να κερδίσουν επτά ευρώ την ώρα.
Μισθό 800 ευρώ σε φυλακές της Δανίας μπορούν να έχουν οι Σέρβοι της Βοσνίας, Λιούμπομιρ Μπορόβτσανιν και Ράντοσλαβ Μπρτζάνιν, που έχουν καταδικασθεί για διωγμούς και βασανιστήρια σε βάρος Μουσουλμάνων της Βοσνίας και 880 ευρώ το μήνα μπορεί να εξασφαλίσει ο Μίλομιρ Στάκιτς, ο οποίος έχει καταδικασθεί για εγκλήματα πολέμου στο Πριέντορ της Βοσνίας και εκτίει ποινή φυλάκισης στη Γαλλία.
Όσο εκτίει ποινή κάθειρξης 35 ετών, στην Εσθονία, για δολοφονίες, βασανισμούς και το βομβαρδισμό του Ζάγκρεμπ, ο πρώην ηγέτης των Σέρβων του Κνιν, Μίλαν Μάρτιτς, μπορεί να απασχοληθεί σε γεωργικές εργασίες, στη φυλακή, με μισθό 191 έως 255 ευρώ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
