 |
|
|  Τρίτη Ωρα 10.45πμ
------------------------------------------
Ελλάδα
------------------------------------------
Έφυγε από τη ζωή ο Αντώνης Βαρδής
------------------------------------------
ΕΔΩ ΑΘΗΝΑ.-(Ανταπόκριση)
Πέθανε σε ηλικία 66 ετών, ο μουσικοσυνθέτης Αντώνης Βαρδής
Τη μάχη με τη ζωή έχασε σήμερα σε ηλικία 66 ετών, ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Αντώνης Βαρδής, μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Το τελευταίο διάστημα γνοσηλευόταν στο νοσοκομείο Υγεία έχοντας στο πλευρό του συγγενείς και φίλους οι οποίοι προσπαθούσαν να του δώσουν κουράγιο.
Ο Αντώνης Βαρδής άφησε το δικό του στίγμα, μια πραγματική παρακαταθήκη με ποιοτικά τραγούδια που αγαπήθηκαν από το κοινό όλα τα χρόνια της καλλιτεχνικής του παρουσίας. Οι περιπέτειες της υγείας του ξεκίνησαν πριν από 23 χρόνια, όταν πρωτοδιαπίστωσε οτι είχε καρκίνο. Χρειάστηκε μάλιστα πριν απο περίπου ένα χρόνο, να πάει στη Γερμανία και συγκριμένα στο Ανόβερο για να υποβληθεί σε μία ιδιαίτερα δύσκολη επέμβαση.
Γεννημένος το 1948 στο Μοσχάτο, μόλις σε ηλικία έξι ετών γνωρίζει τον Τσιτσάνη, τον Παπαιωάνου, τον Ζαμπέτα και την Ρένα Ντάλια στο " Φαληρικό", εκεί όπου τραγουδά για πrώτη φορά. Όπως είχε αποκαλύψει και ο ίδιος σε παλαιότερες συνεντεύξεις του, το 1954 άλλωστε δούλεψε για βιοποριστικούς λόγους δίπλα στον συνθέτη και δεξιοτέχνη στο μπουζούκι Μανώλη Χιώτη, στη "Γωνιά της Αθήνας" στην Πλάκα.
Επειδή όμως οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε ήταν αρκετές χρειάστηκε να εργαστεί σε διάφορες δουλειές. Σε ψιλικατζίδικο, χρωματοπωλείο, βενζινάδικο, σε οικοδομή σαν βοηθός υδραυλικού αλλά και ως ναυτικός. Το τραγούδι τελικά τον κέρδισε και μόλις σε ηλικία 17 ετών, στα τέλη του του 1965 δημιούργησε μαζί με μια παρέα φίλων το συγκρότημα "Vickings". Tραγούδια του συγκροτήματος που αγαπήθηκαν πολύ ήταν το "Fransoas", σε σύνθεση του Αντώνη Στεφανίδη και το "Caterin" σε σύνθεση του Αντώνη Βαρδή.
Με τη χαρακτηριστική του φωνή του αλλά και τη διάθεση του για δουλειά ,εμφανίζεται για περισσότερα από δώδεκα χρόνια (1969-1981) σε μπουάτ της Πλάκας ως μουσικός δίπλα σε καταξιωμένους συνθέτες και τραγουδιστές όπως τον Χρήστο Νικολόπουλο, Τάκη Σούκα, Θανάση Πολυκανδριώτη, Δήμο Μούτση, Γιάννη Σπανό, Λουκιανό Κελαιδώνη, Μάνο Λοίζο, Λάκη Καρνέζη, Γιώργο Νταλάρα, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννη Πάριο, Μανώλη Μητσιά, Βίκυ Μοσχολιού, Δήμητρα Γαλάνη, Αντώνη Καλογιάννη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, 'Αννα Βίσση, Δημήτρη Ψαριανό, Αδελ. Τζαβάρα , Χαράλαμπο Γαργανουράκη, Νίκο Ξυλούρη, Μαρίζα Κώχ, Μαρία Δημητριάδη, Κωστή Χρήστου, Τάνια Τσανακλίδου και πολλούς άλλους.
Η πρώτη διάκριση έρχεται το 1973 όπου πήρε μέρος σε διαγωνισμό και κέρδισε το δεύτερο βραβείο σύνθεσης, με το τραγούδι που ερμήνευσε ο Γιώργος Νταλάρας.
Το 1976 συνέθεσε και ερμήνευσε το άλμπουμ με τίτλο "Οραματίζομαι" σε στίχους του Γιάννη Αθανασαιάδη, ενώ ακολουθούν συνεργασίες με όλα τα μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής: Στέλιο Καζαντζίδη, Γιάννη Πουλόπουλο, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Πάριο, Δήμητρα Γαλάνη, Βασίλη Παπακ/νου, Χαρούλα Αλεξίου, Λίτσα Διαμάντη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, 'Αννα Β'ισση, Χ .& Π .Κατσιμίχα , Νίκο Ρωμάνο,Λαυρέντη Μαχερίτσα, Κώστα Γανωτή, Αντώνη Ρέμο, Νίκο Βέρτη, Σταμάτη Γονίδη, Ηλία Κλώναριδη, Μανώλη Λιδάκη, Πίτσα Παπαδοπούλου, Μανώλη Μητσιά, Χριστίνα Μαραγκόζη, Μανώλη Αγγελόπουλο, Ελένη Δήμου, Γλυκερία ,Μελίνα Ασλανίδου, Ελένη Βιτάλη, Λιζέτα Νικολάου,Χάρη Βαρθακούρη ,Κώστα Καραφώτη, Σάκη Ρουβά, Γρηγόρη Πετράκο, Πασχάλη Τερζή, Καίτη Γαρμπή, Νατάσα Θεοδωρίδου, Σταμάτη Γονίδη και φυσικά με το γιο του Γιάννη Βαρδή.
Συνεργάστηκε επίσης και με όλους τους γνωστούς και καταξιωμένους στιχουργούς: Κώστα Τριπολίτη, Αντώνη Ανδρικάκη, Μάνο Ελευθερίου,Λευτέρη Παπαδόπουλο, Πυθαγόρα, Βασίλη Γιαννόπουλο, Μάνο Τσιλιμίδη, Πάνο Φαλάρα, Σαράντη Αλιβιζατο, Γιώργο Κλεφτογιώργο, Χρήστο Προμοίρα, Ανδρέα Αγγελάκη, Γιούλα Γεωργίου, Λίνα Δημοπούλου, Ζωή Παπαδοπούλου, Σοφία Αργυροπούλου, Έλενα Αντωνίου, Όλγα Βλαχοπούλου, Νίκο Παλαβιτσίνη κ.ά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
