 |
|
|  Πέμπτη Ωρα 11.42πμ
----------------------------------------
Βοσνία-Ερζεγοβίνη
----------------------------------------
Πατέρας αναζητεί τα οστά του γιου του που σκοτώθηκε στη διάρκεια του αιματηρού εμφυλίου στη χώρα
----------------------------------------
ΣΑΡΑΓΕΒΟ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Ο Τζεμαΐλ Χασάνοβιτς, ένας καλοντυμένος μεσήλικας, με αποφασιστική έκφραση προσώπου, έχει στήσει το κρεβάτι του στην άκρη του δρόμου του οδηγεί από το Σαράγεβο, την πρωτεύουσα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, στο Ποντράβανιε. Δίπλα του έχει μια πινακίδα που γράφει ότι βρίσκεται σε απεργία πείνας.
"Στο μέρος αυτό πέθανε ο γιος μου Τζεβάντ Χασάνοβιτς. Δεν πρόκειται να φύγω από εδώ χωρίς τα οστά του, εκτός αν με βάλουν σε ένα κουτί και με σύρουν" λέει.
Ο Τζεβάντ Χασάνοβιτς σκοτώθηκε στη συγκεκριμένη περιοχή στη διάρκεια του αιματηρού εμφυλίου πολέμου στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τη δεκαετία του 1990. Δέκα χρόνια πριν, ο Τζεμαΐλ Χασάνοβιτς ξεκίνησε να εργάζεται από κοινού με το Ινστιτούτο Αγνοουμένων προκειμένου να βρει και να θάψει τα οστά του γιου του.
Ο Σαντίκ Σελίμοβιτς, ερευνητής στο Ινστιτούτο, δήλωσε στη βαλκανική υπηρεσία του Radio Free Europe ότι συνεργάστηκε με τον Τζεμαΐλ Χασάνοβιτς στον εντοπισμό και την ανάλυση πληροφοριών για τα πιθανά μέρη όπου έχει ταφεί η σορός του γιου του και αρκετών άλλων ατόμων, που σκοτώθηκαν στη συγκεκριμένη περιοχή μεταξύ του 1993 και του 1995. "Σκάψαμε σε τέσσερις τοποθεσίες, αλλά δεν ήταν επιτυχείς οι προσπάθειές μας" λέει ο Σελίμοβιτς και προσθέτει: "Συνεχίζουμε να μελετάμε, αλλά συχνά οι πληροφορίες μας είναι είτε παραπλανητικές είτε ελλιπείς".
Ο Τζεμαΐλ Χασάνοβιτς, ωστόσο, κάθε άλλο παρά ευχαριστημένος είναι: "Είμαι αγανακτισμένος. Σήμερα (9 Σεπτεμβρίου) βρήκα ένα οστό. Αυτό με χαροποίησε ακόμη κι αν δεν πρόκειται για οστό του γιου μου. Αλλά είμαι χαρούμενος που το έκανα. Βρήκα ένα οστό, που σημαίνει ότι μπορούν να βρεθούν και τα υπόλοιπα. Δεν είμαι ερευνητής, αλλά το έκανα για τον γιο μου".
Ο Χασάνοβιτς κάλεσε αμέσως τον Σελίμοβιτς, ο οποίος και έσπευσε στην περιοχή. "Ήρθα εδώ επειδή με κάλεσαν. Δεν είμαι κατά αυτής της οικογένειας, αντίθετα είμαι στον πλευρό της" είπε ο ερευνητής του Ινστιτούτου Αγνοουμένων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
