 |
|
| 
Γιατροί στο Ισραήλ χειρούργησαν μιά ασθενή στον εγκέφαλο, ενώ ήταν ξυπνητή και έπαιζε... βιολί
Τελ Αβίβ
Μία Ισραηλινή μουσικός έπαιζε βιολί ενώ υποβαλλόταν σε χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο για να αντιμετωπίσει ένα τρέμουλο που απειλούσε να βάλει τέλος στην καριέρα της.
Ο χειρουργός Γιτζάκ Φριντ, ο διευθυντής του τμήματος λειτουργικής νευροχειρουργικής στο Ιατρικό Κέντρο Σουράσκι του Τελ Αβίβ, είπε ότι η επέμβαση έγινε ενώ η ασθενής, η Ναόμι Ελίσουβ, ήταν ξύπνια ώστε να καθοριστεί με ακρίβεια το σημείο όπου θα έπρεπε να τοποθετηθεί ένα ηλεκτρόδιο στον εγκέφαλό της.
"Πρέπει να τοποθετούνται με ακρίβεια χιλιοστού", διευκρίνισε ο γιατρός.
Η Ελίσουβ έπαιζε βιολί ώστε οι γιατροί να διασφαλίσουν ότι το ηλεκτρόδιο που τοποθέτησαν θα αντιμετώπιζε το τρέμουλο χωρίς όμως να προκαλέσει ανεπιθύμητες παρενέργειες.
"Αυτή ήταν η πρώτη φορά που χειρούργησα ασθενή ο οποίος έπαιζε μουσικό όργανο κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Είμαι ενθουσιασμένος που είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μια ιδιωτική συναυλία από μια ταλαντούχα και αξιόλογη μουσικό", αστειεύτηκε ο γιατρός.
Η Ελίσουβ, 60 ετών, ήταν βιολίστρια στην Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Λιθουανίας και την Ορχήστρα Δωματίου του Ισραήλ, όμως το τρέμουλο από το οποίο υπέφερε εδώ και 20 χρόνια την ανάγκασε να διακόψει την καριέρα της στη σκηνή και να αφοσιωθεί στη διδασκαλία.
"Είναι κρίμα που έμαθα τόσο αργά για αυτήν την επέμβαση. Όμως τώρα, επιτέλους, επιστρέφω στη ζωή", είπε η ασθενής.
Η επέμβαση έγινε μέσω μιας μικροσκοπικής τομής στο κρανίο, από την οποία εισήχθη στον εγκέφαλο της γυναίκας ένα ηλεκτρόδιο 1,3 χιλιοστών. Ο χειρουργός ενεργοποιούσε τα κέντρα κίνησης σε μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται θάλαμος και ζητούσε από την Ελίσουβ να του περιγράψει τα αποτελέσματα. Όταν ενεργοποιήθηκε το σωστό σημείο, οι γιατροί διαπίστωσαν ότι το τρέμουλο εξαφανίστηκε και η ασθενής συνέχισε να παίζει Μότσαρτ "με μεγάλο πάθος, αλλά χωρίς να τρέμει".
"Το μεγαλύτερο πάθος μου ήταν το βιολί" είπε η Ελίσουβ πριν εισαχθεί στο χειρουργείο. "Το τρέμουλο με εμπόδιζε να παίζω επαγγελματικά και αυτό ήταν πολύ δύσκολο για μένα, αφού έπαιζα βιολί όλη μου τη ζωή. Ανυπομονώ να επιστρέψω σε μια φυσιολογική ζωή. Θέλω να παίξω βιολί, να υπογράψω το όνομά μου και να πιω τσάι χωρίς να το χύνω", πρόσθεσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
