Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη Ωρα 6.08μμ ---------------------------------------- Δηλώσεις τού Προέδρου τού ΣΥΡΙΖΑ ---------------------------------------- ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ----------------------------------------

ΕΔΩ ΡΩΜΗ.-(Ανταπόκριση Θόδωρος Ανδρεάδης-Συγγελάκης)

«Η Αριστερά και η χριστιανική Εκκλησία, εκκινούμε από διαφορετικές αφετηρίες, αλλά τεμνόμαστε σε ίδιες βασικές αξίες: την αλληλεγγύη, την αγάπη για τον συνάνθρωπο, την κοινωνική δικαιοσύνη, και την επιθυμία μας για παγκόσμια ειρήνη», δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, έπειτα από τη συνάντηση που είχε σήμερα, στο Βατικανό, με τον Πάπα Φραγκίσκο. Ο κ. Τσίπρας, ανέφερε ότι είχε την ευκαιρία να συζήτησει με τον «πάπα των φτωχών» για την οικονομική κρίση, την ανάγκη να επανεμπνεύσει η πολιτική τούς ανθρώπους σε συλλογικές, πανανθρώπινες αξίες, την ανάγκη να επιστρέψει η ειρήνη στον κόσμο, αλλά και για το μεταναστευτικό. Επίσης του μετέφερε την εικόνα από την Ελλάδα, που συνεχίζει να βυθίζεται στην κρίση, που παίρνει πλέον ανθρωπιστικές διαστάσεις, και τόνισε ότι «χρειαζόμαστε τη στήριξη ευρύτερων δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη», για να βάλουμε ένα τέρμα σ΄αυτή την πολιτική. Συγκεκριμένα ο κ. Τσίπρας δήλωσε: «Είχα σήμερα την ευκαιρία με τον πάπα Φραγκίσκο επονομαζόμενο και ως "πάπα των φτωχών" να κουβεντιάσουμε για την οικονομική κρίση. Δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως κρίση αξιών. Να κουβεντιάσουμε για την ανάγκη να επανεμπνεύσει τους ανθρώπους η πολιτική σε συλλογικές αξίες, πανανθρώπινες και ουσιαστικές απέναντι στις κυρίαρχες σήμερα υλικές αξίες του κέρδους και της κατανάλωσης. Συζητήσαμε για την ανάγκη να επιστρέψει η ειρήνη στον κόσμο, να σταματήσουν άμεσα οι πολεμικές επεμβάσεις, για την ανάγκη να αποκαταστήσουμε ως αξία την αλληλεγγύη, να μιλήσουμε για την ανάγκη οι άνθρωποι να είναι πάνω από τα κέρδη. Του ζητήσαμε να συνεχίσει να αγωνίζεται ενάντια στη φτώχεια, να μιλάει για την αξιοπρέπεια των ανθρώπων, αλλά και για τη δομική αιτία της φτώχειας, που είναι η άνιση διανομή του εισοδήματος και η ασυδοσία των χρηματοπιστωτικών αγορών. Του ζητήσαμε να αναλάβει πρωτοβουλία για τον τερματισμό των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία. Συζητήσαμε για το μεταναστευτικό, τη μεγάλη σύγχρονη πληγή, και την ανάγκη αναθεώρησης της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής που γεννά τραγωδίες, ανθρωπιστικές τραγωδίες στη Μεσόγειο θάλασσα. Τέλος, του μετέφερα την πραγματική εικόνα από την Ελλάδα, που μετά από τέσσερα χρόνια άδικης πολιτικής λιτότητας συνεχίζει να βυθίζεται στην κρίση, μια κρίση που παίρνει πλέον ανθρωπιστικές διαστάσεις και του εξήγησα ότι όσα έγιναν, έγιναν για να σωθούν οι τράπεζες, όχι όμως οι άνθρωποι. Του είπα ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού κι εγώ προσωπικά είμαι αποφασισμένος να βάλουμε ένα τέρμα σε αυτή την πολιτική. Και γι’ αυτό χρειαζόμαστε τη στήριξη ευρύτερων δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη. Τέλος, συμφωνήσαμε ότι ο διάλογος ανάμεσα στην Αριστερά και τη χριστιανική Εκκλησία θα συνεχιστεί. Εκκινούμε από διαφορετικές αφετηρίες, αλλά τεμνόμαστε σε ίδιες βασικές αξίες: την αλληλεγγύη, την αγάπη για τον συνά

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία