 |
|
|  Κυριακή 19/4
Ανησυχία για την ψυχική υγεία των πολιτών καθώς παρατείνεται η καραντίνα
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Οι ψυχολογικές επιπτώσεις της καραντίνας, την οποία πολλές χώρες που έχουν πληγεί από την πανδημία του κορονοϊού παρέτειναν αυτή την εβδομάδα, ανησυχούν τους επαγγελματίες της ψυχικής υγείας, οι οποίοι ζητούν να ληφθεί υπόψη το ζήτημα αυτό.
“ Η παράταση της καραντίνας ήταν αναμενόμενη, όμως το νέο θα απογοητεύσει βαθιά πολλούς ανθρώπους”, εκτίμησε η Λίντα Μπολντ καθηγήτρια δημόσιας υγείας στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου μετά την ανακοίνωση την Πέμπτη της παράτασης κατά τρεις εβδομάδες του lockdown στη Βρετανία.
“ Οι έμμεσες επιπτώσεις συσσωρεύονται”, συνέχισε, υπογραμμίζοντας ότι “ πρόσφατες έρευνες δείχνουν ανησυχητική αύξηση του άγχους και της κατάθλιψης” στον γενικό πληθυσμό.
Η τάση αυτή παρατηρείται σε όλες τις χώρες που έχει επιβληθεί καραντίνα.
Στη Γαλλία μια ένωση ερευνητών ξεκίνησε την έρευνα “ Coconel” (κορονοϊός και απομόνωση), η οποία παρακολουθεί για καιρό τις επιπτώσεις των περιοριστικών μέτρων σε χίλιους ανθρώπους.
Μετά το δεύτερο κύμα της έρευνας, που δημοσιεύθηκε στις 8 Απριλίου πριν την ανακοίνωση της παράτασης κατά ένα μήνα της καθολικής καραντίνας που ισχύει στη Γαλλία από τις 17 Μαρτίου, “ συνολικά το 37% των ερωτηθέντων παρουσίαζε ενδείξεις ψυχολογικής πίεσης”, ενώ δεν υπήρχαν σημαντικές διαφοροποιήσεις με το πρώτο κύμα της έρευνας που δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο.
“ Η σύγκριση με τα τελευταία στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τον γενικό πληθυσμό το 2017 δείχνουν επιδείνωση της ψυχικής υγείας στη διάρκεια της καραντίνας. Αν η κατάσταση αυτή παραταθεί για πολλές ακόμη εβδομάδες, ενδέχεται να ευνοήσει την εμφάνιση σοβαρών ψυχιατρικών παθολογιών και αύξηση της ζήτησης θεραπείας μετά την άρση της καραντίνας, κάτι για το οποίο πρέπει να προετοιμαστούμε”, προειδοποιούν οι Γάλλοι ερευνητές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
