 |
|
|  Κυριακή 24/5
Συνελήφθη μετά απο ανθρωποκυνηγητό 47χρονος ΄Ελληνας, αποκαλούμενος ως «δράκος της Κέρκυρας»
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Συνελήφθη, μετά από 14 ημέρες ανθρωποκυνηγητού, ο αποκαλούμενος ως «δράκος της Κέρκυρας», που καταζητούνταν από τις αρχές για την απαγωγή και το βιασμό μίας 34χρονης υπηκόου Αλβανίας.
Ο 47χρονος φερόμενος δράστης, εντοπίστηκε από αστυνομικούς, σε περιοχή του Νεοχωρίου Νότιας Κέρκυρας, ενώ δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστές οι συνθήκες σύλληψής του.
Όλες αυτές τις ημέρες για τον εντοπισμό του, στήθηκε μεγάλη αστυνομική επιχείρηση, εντοπισμού του 47χρονου, ακόμη και στις πιο δύσβατες περιοχές της Λευκίμμης, ενώ στην επιχείρηση συμμετείχαν και ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά.
Η αναζήτησή του ξεκίνησε όταν η 34χρονη γυναίκα, που είχε εξαφανιστεί από το σπίτι της, στις 7 Μαΐου βρέθηκε τρεις μέρες μετά, από τους άντρες της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Κέρκυρας, να περπατά ξημερώματα σε ερημική περιοχή, στην περιοχή Αγίου Προκοπίου Λευκίμμης.
Η γυναίκα κατήγγειλε ότι είχε πέσει θύμα απαγωγής και πολλαπλού βιασμού, από τον 47χρονο που είχε βεβαρυμμένο ποινικό μητρώο, καθώς είχε καταδικαστεί σε 53 χρόνια κάθειρξης για έξι βιασμούς νεαρών Βρετανίδων τουριστριών, αλλά αποφυλακίστηκε τον Αύγουστο του 2019, χρησιμοποιώντας το νόμο Παρασκευόπουλου.
Η άτυχη γυναίκα, φέρεται να μεταφέρθηκε, από το φερόμενο δράστη, σε μια καλύβα στην περιοχή.
Τους τραυματισμούς της 34χρονης επιβεβαίωσε ο επίκουρος ιατρός, του Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας, Ιατροδικαστής Χριστόφορος Τσαλικίδης.
Η δήλωση της εξαφάνισης της 34χρονης είχε γίνει 24 ώρες μετά την εξαφάνισή της, από τον 32χρονο σύντροφό της, από την Αλβανία, που όπως ενημέρωσε τις αστυνομικές αρχές, το προηγούμενο βράδυ, είχε προηγηθεί συνάντηση του ζευγαριού, με τον 47χρονο, στο σπίτι τους.
Να σημειωθεί, ότι ο φερόμενος δράστης, μετά την αποφυλάκισή του ζούσε στη Λευκίμμη, έχοντας ως περιοριστικούς όρους την εμφάνισή του την πρώτη ημέρα, κάθε μήνα, στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, ενώ του έχει απαγορευθεί η έξοδος από την Κέρκυρα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
