Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη 25/6



NEA YΠΟΘΕΣΗ ΦΛΟΪΝΤ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

...αυτή τη φορά με θύμα αστυνομικής βίας τον 30χρονο Ελληνοαμερικανό,Γιώργο Ζαπαντή-Πέθανε χωρίς λόγο,δήλωσε η μάνα του, οργισμένη γι αυτό που έγινε



New York Post,zougla.gr

Οργή προκαλεί ένα νέο περιστατικό ακραίας αστυνομικής βίας στη Νέα Υόρκη, θυμίζοντας έντονα την πρόσφατη περίπτωση του Τζορτζ Φλόιντ. Σύμφωνα με τη New York Post, ο 30χρονος ελληνοαμερικανός από το Queens της Νέας Υόρκης, George Zapantis, έχασε τη ζωή του μετά από πολλαπλά «χτυπήματα» από τέιζερ αστυνομικών. Όλα ξεκίνησαν όταν το βράδυ της Κυριακής, 21 Ιουνίου, ένας γείτονάς του τηλεφώνησε στην αστυνομία για να καταγγείλει ότι ο Ζαπαντής κυκλοφορούσε με όπλο. Λίγη ώρα αργότερα και συγκεκριμένα στις 21:45μμ οι αστυνομικοί αστυνομικού του 109ου τμήματος της Νέας Υόρκης, μετέβησαν στο σπίτι του ομογενή στην 150η οδό στο Whitestone. Εκπρόσωπος της αστυνομίας δήλωσε ότι οι αξιωματικοί βρήκαν τον Ζαπαντή στο υπόγειο, κρατώντας ένα σπαθί σαμουράι, και του είπαν να το ρίξει. Όταν εκείνος αρνήθηκε να υπακούσει στις εντολές τους, οι αστυνομικοί τον χτύπησαν με τέιζερ. Στη συνέχεια, τον χτύπησαν ξανά με τέιζερ έξω από το σπίτι την ώρα που προσπαθούσαν να του βάλουν τις χειροπέδες. Μάλιστα το βίντεο που τραβήχτηκε από έναν γείτονα και δόθηκε στη δημοσιότητα, δείχνει αστυνομικούς να παλεύουν έξω από την πόρτα του διαμερίσματος του Ζαπαντή, με έναν αξιωματικό να φωνάζει «Πέσε κάτω! Θα σε χτυπήσω με το τέιζερ αν δεν πέσεις κάτω!», ενώ ένας δεύτερος αστυνομικός ακούγεται να λέει «χτυπήστε τον ξανά».

«Πέθανε χωρίς λόγο»

Την ίδια ώρα στη γειτονιά επικρατεί οργή και αναβρασμός, καθώς ένας γείτονας έριξε το φταίξιμο στον γείτονα που τηλεφώνησε στην αστυνομία, λέγοντας: «Είπα στους αξιωματικούς ότι έχει προβλήματα ψυχικής υγείας και παίρνει φάρμακα», προσθέτοντας πως ο Ζαπαντής ήταν καλός άνθρωπος που τους έφερνε συχνά ελληνικό φαγητό. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, ο Ζαπαντής πέθανε από καρδιακή ανακοπή σε ασθενοφόρο και δηλώθηκε νεκρός στο νοσοκομείο New York-Presbyterian Queens. Τραγική φιγούρα αποτελεί η μητέρα του, Αθανασία Ζαπαντή, η οποία εξέφρασε την απογοήτευσή της για το γεγονός, δηλώνοντας: «Δεν νομίζω ότι ο γιος μου ήταν λάθος. Είχε τόσο καλή καρδιά. Ήταν ευγενικός με όλους. Αν τον δω τον αστυνομικό που το έκανε θα τον φτύσω. Κλαίω γιατί δεν ήμουν εδώ για τον γιο μου τις τελευταίες στιγμές του και πέθανε με τόσο φρικτό τρόπο. Πέθανε χωρίς λόγο».


 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία