Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τρίτη Ωρα 6.02μμ ---------------------------------------- Νότια Κορέα ---------------------------------------- Ενας ζάμπλουτος Ασιάτης αγόρασε το δίκοχο καπέλο του Ναπολέοντα σε ένδειξη τιμής για το επιχειρηματικό, κατά τον ίδιο, "πνεύμα" του γάλλου αυτοκράτορα ----------------------------------------

ΣΕΟΥΛ.-(Ξένα Πρακτορεία)

Ο νοτιοκορεάτης βασιλιάς του κοτόπουλου, ο οποίος προσέφερε πάνω από 1,8 εκατομμύριο ευρώ για να περιέλθει στην κατοχή του ένα δίκοχο καπέλο του Ναπολέοντα, εξήγησε ότι θεωρεί τον γάλλο αυτοκράτορα καθοδηγητή του σύγχρονου επιχειρηματία. "Έτρεφα πάντα μεγάλη εκτίμηση για το αδάμαστο πνεύμα του Ναπολέοντα, για τον οποίο τίποτα δεν ήταν αδύνατο. Ήταν αισιόδοξος ακόμα και στις πιο δύσκολες περιστάσεις. Ο Ναπολέων δεν είχε εύκολη ζωή όταν ήταν νέος και ήθελε να πετύχει, ποτέ δεν τα παράτησε. Ήταν επίσης ένας σχολαστικός ηγέτης, παράδειγμα για όλους τους επιχειρηματίες, συμπεριλαμβανομένου και εμού", δήλωσε ο Κιμ Χονγκ-Κουκ, ιδρυτής και πρόεδρος του αγροδιατροφικού κολοσσού Harim. "Πάντα πίστευα ότι υπήρχαν κάποιες ομοιότητες μεταξύ μας σε σχέση με τον τρόπο σκέψης και λήψης αποφάσεων, αν και απέχω μακράν από το να είμαι τόσο μεγάλος όσο ο Ναπολέων. Έτσι αγόρασα το καπέλο του για να δώσω νέο άνεμο στο πνεύμα επιχειρηματικότητας", ανέφερε ο 57χρονος αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας σε ανακοίνωσή του. Ο Νοτιοκορεάτης πλήρωσε 1.884.000 ευρώ σε δημοπρασία την Κυριακή, κοντά στο Παρίσι για να αγοράσει το καπέλο με φτερό που φορούσε μια από τις διασημότερες ιστορικές μορφές της Γαλλίας. Το συγκεκριμένο καπέλο είναι ένα από τα δεκαεννέα δίκοχα καπέλα που έχει πιστοποιηθεί ότι ανήκαν στον αυτοκράτορα και απομένουν ανά τον κόσμο και περιλαμβανόταν στη συλλογή των Ανακτόρων του πριγκιπάτου του Μονακό. "Το πνεύμα του Ναπολέοντα στέλνει ένα σημαντικό μήνυμα για την εποχή μας, που χρειάζεται περισσότερο από ποτέ το επιχειρηματικό πνεύμα", αναφέρει. Ο Κιμ Χονγκ-Κουκ άρχισε να εμπορεύεται κοτόπουλα σε πολύ νεαρά ηλικία, πριν επεκτείνει τις δραστηριότητές του στους τομείς της επεξεργασίας χοιρινού κρέατος, των πουλερικών, των ζωοτροφών, των φαρμάκων για ζώα και τη διανομή. Ο όμιλός του κατέγραψε πωλήσεις 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ το 2013. Ο Κιμ Χονγκ-Κουκ δήλωσε στην Edaily News στη Σεούλ ότι είχε ήδη πρόταση εξαγοράς του "ανεκτίμητου" όπως δηλώνει χαρακτηριστικά καπέλου έναντι τιμής κατά 30% υψηλότερης σε σχέση με το ποσό που κατέβαλε. "Αλλά δεν το αγόρασα για επένδυση", τονίζει. "Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται τον Ναπολέοντα, το πρώτο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό είναι το δίκοχο καπέλο του".

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία