 |
|
|  Πέμπτη Ωρα 6.48μμ
----------------------------------------
Ελλάδα/ΕΔΑΔ
----------------------------------------
Το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Ελλάδα, για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση Έλληνα και αλλοδαπού κρατουμένου, στις ελληνικές φυλακές
----------------------------------------
ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ.-(Ανταπόκριση Νίκος Ρούσσης)
Με δύο αποφάσεις του, σήμερα, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία και στην ασφάλεια, καθώς και για παράβασητου άρθρου 3 της Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με βάση το οποίο απαγορεύεται η απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση.
Η πρώτη υπόθεση αφορούσε την προσφυγή του Α.Ε, Τούρκου υπηκόου κουρδικής καταγωγής, ο οποίος διωκόταν για τις πολιτικές του δραστηριότητες στην Τουρκία, συνελήφθη στις 10 Σεπτεμβρίου 2009 με πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα στα σύνορα και μεταφέρθηκε στο αστυνομικό τμήμα κράτησης μεταναστών της Θεσσαλονίκης.
Η αίτηση που υπέβαλε για χορήγηση ασύλου απορρίφθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2010, αλλά ο αρχηγός της Αστυνομίας της Θεσσαλονίκης, λαμβάνοντας υπόψη του, τους κινδύνους που θ' αντιμετώπιζε ο Α.Ε εάν επέστρεφε στην Τουρκία, του χορήγησε άδεια προσωρινής παραμονής και τον απελευθέρωσε.
Στην προσφυγή του ενώπιον του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, υποστήριξε ότι τόσο κατά το διάστημα κράτησής του στον συνοριακό αστυνομικό σταθμό της Θέρμης όσο και στο αστυνομικό τμήμα της Θεσσαλονίκης, παραβιάστηκαν βασικά ανθρώπινα δικαιώματά του.
Το Δικαστήριο δέχθηκε σήμερα τους ισχυρισμούς του και καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία και ασφάλεια, καθώς και για παράβαση των διατάξεων του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ, με βάση τις οποίες απαγορεύεται η απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση.
Υποχρέωσε δε την Ελλάδα να καταβάλει στον ΑΕ 8.000 ευρώ, ως αποζημίωση για μη χρηματική βλάβη.
Η δεύτερη υπόθεση αφορούσε την προσφυγή του Βλαδίμηρου Κουταλίδη και τις συνθήκες κράτησής του στις φυλακές ενώ ήταν φορέας ηπατίτιδας C και στη συνέχεια, διαγνώστηκε ότι έπασχε από σκλήρυνση κατά πλάκας.
Ο Βλ. Κουταλίδης συνελήφθη τον Ιούνιο του 2012, κατηγορούμενος για αδικήματα, με βάση τα οποία θα μπορούσε να καταδικαστεί μέχρι και 20 χρόνια φυλάκιση, αλλά δήλωσε ευθύς εξαρχής ότι ήταν φορέας της ηπατίτιδας C και, τον Νοέμβριο του 2012, υπέβαλε παρατηρήσεις προς στήριξη του αιτήματός του να μην υπερβεί η κράτηση του τους έξι μήνες, επισημαίνοντας ότι η κράτησή του στη φυλακή ήταν πιθανό να προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη της υγείας του, δεδομένου ότι είχε ανακαλύψει ότι έπασχε και από σκλήρυνση κατά πλάκας.
Η αίτησή του για αποφυλάκιση με εγγύηση απορρίφθηκε τον Ιανουάριο του 2013, αλλά στις 3 Ιουνίου του ίδιου έτους αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση.
Σήμερα, ωστόσο, το Δικαστήριο, εκδικάζοντας την προσφυγή του, καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία και την ασφάλεια και την υποχρέωσε, να καταβάλει 3.000 ευρώ αποζημίωση για μη χρηματική ζημιά στον Κουταλίδη και να πληρώσει και 565 ευρώ για έξοδα και δαπάνες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
