 |
|
|  Τρίτη 9/12
Ελλάδα
Ο Σταυρος Δήμας υποψήφιος Πρόεδρος τής Δημοκρατίας-Ποιός ειναι
ΕΔΩ ΑΘΗΝΑ.-(Ανταπόκριση)
Ο Σταύρος Δήμας γεννήθηκε το 1941 στην Κλένια του νομού Κορινθίας. Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστημίο Αθηνών και Πολιτικές & Οικονομικές Επιστήμες στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη.
Την περίοδο 1968-1975, εργάσθηκε στη Γουόλ Στριτ στη Νέα Υόρκη και αργότερα στη Διεθνή Τράπεζα του ΟΗΕ ως ανώτερο στέλεχος, με αρμοδιότητες για επενδύσεις στις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής.
Το 1975, ανέλαβε υποδιοικητής της Ελληνικής Τράπεζας Βιομηχανικής Ανάπτυξης (ΕΤΒΑ). Παράλληλα ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής που έκανε τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Το 1977, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Επικρατείας με το ψηφοδέλτιο της ΝΔ.
Το διάστημα 1981-1986, ήταν τακτικό μέλος της αντιπροσωπείας της Ελληνικής Βουλής στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Από τον Οκτώβριο του 1985 έως τον Ιούνιο του 1989, υπήρξε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ.
Το 1986, εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος της Ομάδας Κοινοβουλευτικού Εργου (ΟΚΕ) Οικονομικών της ΝΔ.
Στις 8 Δεκεμβρίου 1989, στις εκλογές που διεξήγαγε η Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και μία εβδομάδα αργότερα, η Σύνοδος της Κεντρικής Επιτροπής τον εξέλεξε πέμπτο, με 34 ψήφους, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του κόμματος.
Στις 25 Ιουλίου 1991, ενώ συνόδευε τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη στο επίσημο ταξίδι του στη Σοβιετική Ενωση, δήλωσε ξαφνικά ότι παραιτείται από υπουργός Βιομηχανίας. Τα αίτια της παραίτησης, τα οποία δεν αποσαφηνίστηκαν από τον ίδιο, απεδώθησαν από το σύνολο του Τύπου σε φραστικό επισόδειο που είχε με τη σύζυγο του πρωθυπουργού κ. Μαρίκα Μητσοτάκη. Η παραίτηση υπεβλήθη και τυπικά στις 27 Ιουλίου - είχε ήδη γίνει αποδεκτή από τον πρωθυπουργό την προηγούμενη ημέρα- ενώ τα καθήκοντα του υπουργού Βιομηχανίας ανατέθηκαν προσωρινά από τις 29 Ιουλίου στον υφυπουργό Β. Μαντζώρη.
Στις 11 Νοεμβρίου 1993, εξελέγη πρόεδρος της Ομάδας Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (ΟΚΕ) της ΝΔ για θέματα σχετικά με το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και τρεις ημέρες αργότερα, ανέλαβε γραμματέας της Γραμματείας Προγράμματος του κόμματος.
Στις 24 Απριλίου 1994, στο 3ο Συνέδριο της Nέας Δημοκρατίας, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στις 10 Μαϊου εξελέγη μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του κόμματος (πρώτος με 89 ψήφους).
Στις 24 Νοεμβρίου 1994, εξελέγη πρόεδρος της Ομάδας Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (ΟΚΕ) της ΝΔ για θέματα σχετικά με την Εθνική Οικονομία.
Τον Ιανουάριο του 1995, με απόφαση του πρέδρου της ΝΔ ορίστηκε γενικός γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας (ΚΟ) του κόμματος.
Στις 23 Μαρτίου 1997, στο 4ο Συνέδριο της ΝΔ εξελέγη εκ νέου μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στις 2 Απριλίου του ίδιου έτους, επανεξελέγη δια βοής γραμματέας της ΚΟ του κόμματος.
Στις 10 Μαρτίου του 2004, ορίστηκε επίτροπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αρμόδιος για τα χαρτοφυλάκια της Απασχόλησης και των Κοινωνικών Υποθέσεων, στη θέση της Αννας Διαμαντοπούλου, η οποία παραιτήθηκε, ενώ από τον Νοέμβριο του ιδίου χρόνου ανέλαβε υπεύθυνος για θέματα περιβάλλοντος.
Τον Ιούλιο του 2010, μετά από απόφαση του προέδρου της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά, ανέλαβε καθήκοντα αντιπροέδρου του κόμματος για τους τομείς Οικονομίας, Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, Ναυτιλίας, Ενέργειας, Περιβάλλοντος, Υποδομών και Μεταφορών, Υγείας, Κοινωνικής Πολιτικής και Κυβερνητικού Προγράμματος. Το Νοέμβριο του 2011 ορκίστηκε υπουργός Εξωτερικών στη μεταβατική κυβέρνηση συνεργασίας του Λουκά Παπαδήμου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
