Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τετάρτη Ωρα 7.10μμ ---------------------------------------- ΟΗΕ ---------------------------------------- Τουλάχιστον 3.419 μετανάστες έχουν χάσει τη ζωή τους στη Μεσόγειο το 2014΄.΄.΄. ----------------------------------------

ΓΕΝΕΥΗ.-(Ξένα Πρακτορεία)

Τουλάχιστον 3.419 μετανάστες έχουν χάσει τη ζωή τους στη Μεσόγειο από τον Ιανουάριο, με τον διάπλου αυτόν να έχει γίνει "η πιο θανάσιμη διαδρομή του κόσμου", ένας απολογισμός ρεκόρ, ανακοίνωσε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (HCP). Από την αρχή της χρονιάς, περισσότεροι από 207.000 μετανάστες επιχείρησαν να περάσουν τη Μεσόγειο Θάλασσα, αριθμός σχεδόν τριπλάσιος από το προηγούμενο ρεκόρ του 2011, όταν 70.000 μετανάστες είχαν εγκαταλείψει τις χώρες τους στη διάρκεια της εξέγερσης της αραβικής άνοιξης. "Οι αριθμοί αυτοί συνιστούν μια νέα φάση την οποία παρακολουθούμε φέτος: βρισκόμαστε ενώπιον ενός τόξου συγκρούσεων, τις οποίες η Ευρώπη αντιμετωπίζει άμεσα", δήλωσε ο Αντριαν Εντουαρνς, εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας. Με συγκρούσεις στο νότο (Λιβύη), ανατολικά (Ουκρανία) και νοτιοανατολικά (Συρία/Ιράκ), η "Ευρώπη έχει σήμερα τον μεγαλύτερο αριθμό αφίξεων δια θαλάσσης". Σχεδόν το 80% των αναχωρήσεων πραγματοποιείται από τις ακτές της Λιβύης με προορισμό την Ιταλία και τη Μάλτα. Οι περισσότεροι από τους μετανάστες αυτούς που έφτασαν στην Ιταλία φέτος είναι Σύροι (60.051) καθώς η χώρα μαστίζεται από εμφύλιο πόλεμο εδώ και τουλάχιστον τριάμισι χρόνια και πολίτες της Ερυθραίας (34.561) που εγκαταλείπουν την πατρίδα τους για να σωθούν από τη βίαιη καταστολή που εφαρμόζουν τα κρατικά όργανα, τη στρατιωτική θητεία που δεν σταματά ποτέ, την καταναγκαστική εργασία που δεν αμείβεται ούτε έχει τέλος. Η Ύπατη Αρμοστεία επέκρινε τη διαχείριση της μετανάστευσης από τις ευρωπαϊκές χώρες, εκφράζοντας λύπη που ορισμένες κυβερνήσεις επικεντρώθηκαν περισσότερο στη διατήρηση των αλλοδαπών έξω από τα σύνορά τους, παρά στον σεβασμό του δικαιώματος ασύλου. "Είναι λάθος, και συγκεκριμένα κακή αντίδραση σε μια περίοδο κατά την οποία αριθμός ρεκόρ ανθρώπων προσπαθεί να διαφύγει από τον πόλεμο", δήλωσε ο Αντόνιο Γκουτέρες, Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. "Όλες οι χώρες μεριμνούν για την ασφάλεια και τη διαχείριση της μετανάστευσης, αλλά οι πολιτικές πρέπει καταρτίζονται έτσι ώστε οι ανθρώπινες ζωές να μην καταλήγουν να γίνονται παράπλευρες απώλειες".

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία