 |
|
|  Κυριακή 4/7
Θανάσιμο λάθος απο την αστυνομία...
εκτέλεσε έναν άντρα που λίγο πριν είχε σκοτώσει τον φονιά ενός αστυνομικού
gazzetta.gr,protothema.gr
Η αστυνομία του Κολοράντο σκότωσε… κατά λάθος έναν άντρα, ο οποίος λίγο πριν είχε σκοτώσει έναν δράστη που είχε πυροβολήσει αστυνομικό.
Ο 59χρονος Ρόναλντ Τρόικ πυροβόλησε και σκότωσε τον αστυνόμο Γκόρντον Μπίσλεϊ, που είχε κληθεί να ελέγξει ένα ύποπτο πρόσωπο. Στη συνέχεια του τραγικού περιστατικού όμως, ο δράστης, ο Τρόικ, πυροβολήθηκε από έναν πολίτη της Άρβαντα, τον Τζόνι Χάρλεϊ, ο οποίος επευφημήθηκε για την ηρωική του ενέργεια.
Η αστυνομία του Κολοράντο όμως δεν κατάλαβε πως ήταν με… το μέρος τους και δεν ήταν μαζί με τον δράστη με αποτέλεσμα να τον πυροβολήσουν και να τον σκοτώσουν.
Ο αρχηγός της αστυνομίας της Άρβαδα, Λινκ Στρέιτ, είπε σε μήνυμά του στο βίντεο ότι «ο Τζον Χάρλεϊ αναμφίβολα έσωσε πολλές ζωές». Αναφέρθηκε επίσης σε ένα έγγραφο που περιγράφει την πρόθεση του πραγματικού Ρόναλντ Τρόοκ που έγραφε: «Στόχος μου είναι να σκοτώσω αξιωματικούς του PD της Άρβαντα. Εμείς δεν ήμασταν ποτέ εχθροί σου, αλλά είμαστε τώρα»!
Ο ιδιοκτήτης ενός καταστήματος, ο Στίβεν Κοέν εξήγησε: «Ο Τζον κι ένας άλλος, άγνωστος, πελάτης που δεν είχαν σχέση μεταξύ τους, βγήκαν από την ανοιχτή πόρτα προς την πλατεία με σαφή πρόθεση να εξαλείψουν την απειλή. Ενώ ο άγνωστος πελάτης στράφηκε αριστερά για να δει την κατάσταση χωρίς να βγάλει όπλο, ο Τζον έτρεξε γρήγορα χωρίς δισταγμό κατευθείαν στον δράστη.
Όταν οι αξιωματικοί έφτασαν στο σημείο, ο Χάρλεϊ κρατούσε το όπλο του με αποτέλεσμα να τον πυροβολήσουν».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
