 |
|
|  Χριστούγεννα
----------------------------------------
Λιβύη
----------------------------------------
Εάν δεν λάβει βοήθεια, η χώρα κινδυνεύει να μετατραπεί στην επόμενη Συρία, προειδοποιεί ο Λίβυος υπουργός Εξωτερικών Μοχάμεντ Ντάιρι
----------------------------------------
ΒΕΓΓΑΖΗ.-
Η Λιβύη, η οποία σπαράσσεται εξαιτίας ενός πολιτικού διχασμού που βαθαίνει κι απειλεί να καταπιεί την πετρελαϊκή της βιομηχανία, ενδέχεται να μετατραπεί στην επόμενη Συρία, εάν δεν γεφυρωθούν οι διαφορές, δεν σχηματιστεί μια ενιαία κυβέρνηση και δεν λάβει βοήθεια για την αντιμετώπιση των ισλαμιστών ενόπλων, προειδοποίησε ο επικεφαλής της διπλωματίας της χώρας αυτής.
«Εάν δεν κάνουμε το σωστό τώρα, σε δύο χρόνια θα μπορούσαμε να δούμε—ελπίζω πως δεν θα συμβεί αυτό—μια επανάληψη όσων συνέβησαν στη Συρία το 2014 επειδή η διεθνής κοινότητα δεν αντέδρασε όπως απαιτείτο», υποστήριξε ο υπουργός Εξωτερικών της Λιβύης Μοχάμεντ Ντάιρι σε συνέντευξη που παραχώρησε στο πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς.
Ο Ντάιρι εκπροσωπεί την διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση, στην ανατολική Λιβύη, που έχει εμπλακεί σε μια όλο και πιο σκληρή σύγκρουση για την εξουσία με μια αντίπαλη δύναμη, γνωστή με την ονομασία Αυγή της Λιβύης, που κατέλαβε την πρωτεύουσα Τρίπολη τον Αύγουστο.
Σε μια δυσοίωνη τροπή της σύγκρουσης, μια δύναμη προσκείμενη στην αυτοανακηρυγμένη κυβέρνηση της Τρίπολης κατέλαβε δύο από τα μεγαλύτερα λιμάνια από τα οποία εξάγεται το πετρέλαιο της Λιβύης, τα Ες Σίντερ και Ρας Λανούφ. Έκτοτε οι μάχες εξαπλώθηκαν σε ένα ακόμη σημαντικό λιμάνι όπου υπάρχουν εγκαταστάσεις για να πραγματοποιούνται εξαγωγές αργού.
Ο Ντάιρι επανέλαβε την καταγγελία της κυβέρνησής του ότι ανάμεσα στις δυνάμεις οι οποίες επιτέθηκαν στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις βρίσκονταν στοιχεία της Άνσαρ αλ Σαρία. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ χαρακτηρίζει την Άνσαρ αλ Σαρία τρομοκρατική οργάνωση και την κατηγορεί ότι είχε αναμιχθεί στην αιματηρή επίθεση του Σεπτεμβρίου του 2012 στο αμερικανικό προξενείο στη Βεγγάζη.
Αμερικανοί αξιωματούχοι επισημαίνουν πως παρότι θεωρούν την Άνσαρ αλ Σαρία σοβαρό πρόβλημα, το όνομα της οργάνωσης χρησιμοποιείται αρκετές φορές διασταλτικά στην περιοχή και της αποδίδονται ενέργειες άλλων οργανώσεων, όπως η αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μάγρεμπ ή το Ισλαμικό Κράτος.
Διάφορες οργανώσεις ισλαμιστών ενόπλων—αλλά και ομάδες που δεν έχουν ως ενοποιητικό στοιχείο τη θρησκεία—προσπαθούν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, προσθέτουν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι.
Ερωτηθείς εάν ανησυχεί διότι η Λιβύη δεν μοιάζει να βρίσκεται ψηλά στον κατάλογο των προτεραιοτήτων του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, 0 Ντάιρι απάντησε «πράγματι με ανησυχεί αυτό».
Ο Λίβυος ΥΠΕΞ είπε ότι μίλησε σε μια συνεδρίαση στα Ηνωμένα Έθνη την περασμένη Παρασκευή καθώς και ότι συναντήθηκε με αξιωματούχους στην Ουάσινγκτον στο πλαίσιο των προσπαθειών που καταβάλει να «επιστήσει την προσοχή της διεθνούς κοινότητας στις εντεινόμενες απειλές διεθνούς τρομοκρατίες (οι οποίες έχουν ενσκήψει) στη Λιβύη και την ανάγκη να καταπολεμηθούν».
Ο Ντάιρι επισήμανε ότι η κυβέρνηση που εδρεύει στην ανατολική Λιβύη υπό τον πρωθυπουργό Αμπντάλα αλ Τένι αντιμετωπίζει όπως είπε χαρακτηριστικά μια «σοβαρή έλλειψη χρηματοδότησης» κι εξετάζει τι δυνατότητες έχει να εξασφαλίσει διεθνή δανεισμό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
