 |
|
|  Πέμπτη 26/8
Η Βρετανία έτοιμη να απομακρύνει... σκύλους και γάτες από την Καμπούλ
AΠΕ-ΜΠΕ
Ο βρετανός υπουργός Άμυνας, Μπεν Γουάλας, ανακοίνωσε πως επιτρέπει την αεροπορική απομάκρυνση από την Καμπούλ σκύλων και γάτων που είχε μαζέψει σ' ένα καταφύγιο ένας πρώην πεζοναύτης, ο οποίος ναύλωσε ένα αεροπλάνο για να απομακρύνει τους Αφγανούς του προσωπικού του και τα ζώα του.
Ενώ χιλιάδες απελπισμένοι Αφγανοί επιχειρούν να διαφύγουν από τη χώρα αφού οι Ταλιμπάν πήραν την εξουσία, φοβούμενοι τις καταπιεστικές μεθόδους τους, το εν λόγω θέμα συζητείται εδώ και ημέρες στο Ηνωμένο Βασίλειο, απόδειξη της υπέρμετρης αγάπης των κατοίκων του για τα ζώα.
«Αν φτάσει με τα ζώα του, θα βρούμε μια θέση για το αεροπλάνο του», έγραψε στο Twitter ο Γουάλας για τον Πολ Φάρδινγκ, έναν πρώην στρατιώτη ο οποίος άνοιξε ένα καταφύγιο για σκύλους και γάτες στην Καμπούλ και θέλει τώρα να βγάλει από το Αφγανιστάν περίπου 140 σκύλους και 60 γάτες, καθώς και τους αφγανούς υπαλλήλους του και τους οικείους τους.
Χθες ο υπουργός είχε εντούτοις δηλώσει πως δεν πρόκειται «να δοθεί προτεραιότητα στα ζώα σε βάρος των απελπισμένων ανδρών, γυναικών και παιδιών που χτυπουν την πόρτα».
Ο υπουργός «οφείλει να παραιτηθεί», είχε δηλώσει τότε εξοργισμένος ένας υποστηρικτής των δικαιωμάτων των ζώων, ο Ντόμινικ Ντάιερ.
Ο τελευταίος εξέφρασε τη χαρά του με μήνυμά του στο Twitter για τη χαλάρωση της στάσης του υπουργού, λέγοντας πως αυτή οφείλεται στην παρέμβαση του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον.
Η βρετανική κυβέρνηση χορήγησε βίζες σε όλο το προσωπικό του καταφυγίου Nowzad και στις οικογένειές τους, δηλαδή σε 68 ανθρώπους, είχε ανακοινώσει τη Δευτέρα ο Πολ Φάρδινγκ μέσω του Twitter.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
