 |
|
|  Τετάρτη 7/1
----------------------------------------
Βρετανία
----------------------------------------
΄Ελληνας καθηγητής δολοφονήθηκε στο Λονδίνο
----------------------------------------
ΛΟΝΔΙΝΟ.-(Ανταπόκριση Ισαάκ Καριπίδης)
Στον 29χρόνο Μαρκ Ντουέιν Πάτεν, απαγγέλθηκαν κατηγορίες, από δικαστήριο του Λονδίνου, για τον φόνο του Έλληνα καθηγητή Μενέλαου Αλυγιζάκη που έγινε τα ξημερώματα του Σαββάτου στην περιοχή Waterloo της βρετανικής πρωτεύουσας.
Σύμφωνα με τη Σκότλαντ Γιάρντ, ο 43χρόνος Αλυγιζάκης βρισκόταν στο Λονδίνο για τις διακοπές των Χριστουγέννων και σε λίγες μέρες θα επέστρεφε στην Αθήνα.
Αν και τα κίνητρα της δολοφονίας, επισήμως τουλάχιστον, παραμένουν άγνωστα, πληροφορίες αναφέρουν ότι οι δύο άντρες διαπληκτίστηκαν σε μπαρ της περιοχής από όπου ο Αλυγιζάκης με την παρέα του έφυγαν λίγο αργότερα για να μην δώσουν συνέχεια στο γεγονός. Ο Πάτεν τους ακολούθησε και σε μια στάση λεωφορείου έξω από τον σταθμό του Waterloo τον χτύπησε θανάσιμα στο κεφάλι. Όταν έφτασαν οι πρώτες βοήθειες ήταν ήδη πολύ αργά. Από την πρώτη στιγμή έγινε γνωστό ότι η αστυνομία συνέλαβε τον 29χρόνο «σε κοντινή απόσταση» από το συμβάν και ότι από τότε «κρατείται σε αστυνομικό τμήμα του νότιου Λονδίνου». Ο Πάτεν παρουσιάστηκε χθες πρώτη φορά στο δικαστήριο ενώ αύριο θα εμφανιστεί στο Ολντ Μπέιλι όπου αναμένεται να οριστούν οι λεπτομέρειες της δίκης.
Αρκετοί μάρτυρες ήδη έχουν καταθέσει στην αστυνομία αλλά παρόλα αυτά όπως δήλωσε Επιθεωρητής Γουίλ Ρέινολντς « αυτό είναι ένα πολυσύχναστο μέρος του Λονδίνου, όπου συχνάζουν εργαζόμενοι και πολλοί που βγαίνουν έξω για να διασκεδάσουν τη νύχτα. Θα θέλαμε να ακούσουμε από ανθρώπους που βρισκόταν στην περιοχή ή που περνούσαν απ΄ αυτήν, την ώρα του συμβάντος και μπορεί να είδαν ή να άκουσαν κάτι που θα μας βοηθήσει στις έρευνες».
Η σορός του άτυχου καθηγητή βρίσκεται στο νεκροτομείο του Γκρίνουιτς και όπως όλα δείχνουν μετά την ολοκλήρωση των τυπικών διαδικασιών θα μεταφερθεί στην Αθήνα.
Ο Αλυγιζάκης δίδασκε φυσική, μαθηματικά, χημεία και ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Τα τελευταία χρόνια εργάζονταν στο κολέγιο Αθηνών ενώ από το 2004 ως το 2007 και από το 2009 ως το 2012 δίδαξε και σε σχολεία της Αγγλίας.
Ο Γιάννης Κωστόπουλος, φίλος του από τα χρόνια που ο Αλυγιζάκης ζούσε και εργαζόταν στο Λονδίνο, μας είπε: « Ήταν πολύ καλός άνθρωπος. Είχε πάθος για τη μουσική και την επιστήμη. Συχνά συζητούσαμε για φυσική και μαθηματικά. Του άρεσε πολύ να διδάσκει και συχνά μιλούσε για τους μαθητές του και για τα νέα μυαλά που συναντούσε μέσα στην αίθουσα. Αν και είχα να τον δω πολύ καιρό, καθώς είχε επιστρέψει στην Αθήνα, θα τον θυμάμαι πάντα ως ένα άνθρωπο που είχε πολλά ενδιαφέροντα και όρεξη για τη ζωή.»
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
