Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Για την «Άνοιξη της κόκκινης αριστεράς, στην Ευρώπη του Νότου» γράφει η Liberation



Παρίσι - (Ανταπόκριση Ολυμπία Τσίπηρα)


Με πρωτοσέλιδη φωτογραφία των Αλέξη Τσίπρα και Πάμπλο Ιγκλέσιας σε θριαμβευτικό χαιρετισμό και τίτλο «Η Άνοιξη της κόκκινης Αριστεράς, στην Ευρώπη του Νότου», η εφημερίδα "Liberation" τονίζει ότι «οι εναλλακτικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Ισπανία θα μπορούσαν να κερδίσουν τις επόμενες βουλευτικές, «προς μεγάλη δυσαρέσκεια των Βρυξελλών».

Η εφημερίδα αφιερώνει έξι συνολικά σελίδες, με ρεπορτάζ και αναλύσεις, για τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, το Podemos στην Ισπανία, αλλά και το Αριστερό Μέτωπο του Ζαν Λiκ Μελανσόν στη Γαλλία.

Με τίτλο "Εργαστήριο", ο Λοράν Ζοφρέν, διευθυντής της Liberation, αναφέρει στο κύριο άρθρο ότι «καιρός ήταν να υπάρξει μια αντίδραση» και σημειώνοντας τις δυσκολίες που έχουν υποστεί οι λαοί της Ελλάδας και της Ισπανίας από τη λιτότητα, υπογραμμίζει: «Καλά να πάθουν! Εδώ και τόσο καιρό που διάφορα λαμπρά πνεύματα και ορισμένα βραβεία Νόμπελ ανάμεσά τους, εξηγούν ότι η λιτότητα στην Ευρώπη είναι υπερβολική και οδηγεί τους λαούς στην απογοήτευση, έπρεπε να υπάρξει μια αντίδραση. Ιδού: Δυο κόμματα, τα οποία κακώς αναφέρονται ως "λαϊκίστικα", διότι ουδεμία σχέση έχουν με τους εθνικιστές, απειλούν να ανέλθουν στην εξουσία, σε Ελλάδα και Ισπανία. Οι Ευρωπαίοι το προκάλεσαν. Έλληνες και Ισπανοί έχασαν το ένα τέταρτο της αγοραστικής τους δύναμης».

Ο Λ. Ζοφρέν τονίζει στη συνέχεια ότι είναι καιρός και «για αυτήν την εναλλακτική αριστερά να τριβεί με την πραγματικότητα μιας κυβέρνησης (...) καθότι δεν έχει έως τώρα επωμισθεί τις ευθύνες της διαχείρισης» και καταλήγει:

Η Ελλάδα και η Ισπανία, «μπορούν να είναι τα εργαστήρια όχι για μια μυθική βραδιά, αλλά για έναν νέο κοινωνικό συμβιβασμό. Μεταρρυθμιστές ή ριζοσπάστες, όλες οι αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη τους παρακολουθούν με προσοχή».

Σε άλλο άρθρο με τίτλο «Ένα μπουρίνι που έρχεται από το Νότο» οι ανταποκριτές σε Ελλάδα και Ισπανία, Μαρκ Σέμο και Λικ Πεγιόν, δίνουν παράλληλα ρεπορτάζ για τον ΣΥΡΙΖΑ και το Podemos. Υπογραμμίζουν, μεταξύ άλλων, το γεγονός ότι και τα δύο αυτά κόμματα έχουν σταματήσει να μιλούν για έξοδο από το ευρώ ή μη αποπληρωμή του χρέους και εκτιμούν ότι αυτή η «άνοδος της ριζοσπαστικής αριστεράς, σε αντίδραση με τις πολιτικές λιτότητας, είναι μια ευκαιρία για μια εναλλακτική λύση στην Ευρώπη».

Με το τίτλο «Ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοπόρος της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής Αριστεράς», η Μαρία Μαλαγαρδή αφιερώνει το άρθρο της στην προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα, στην ρητορική του δεινότητα, αλλά και στην τέχνη των «ελιγμών που του επέτρεψαν να διατηρήσει την ενότητα ενός ετερόκλητου κινήματος».

Αναφέρεται στο πώς με τα ταξίδια του στο εξωτερικό, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να καλύψει τις ελλείψεις του στον διεθνή τομέα, στο «να αποδαιμονοποιηθεί» στα μάτια των μελλοντικών εταίρων του, αλλά και πώς «αναστάτωσαν τις πιο ριζοσπαστικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ» και δημιούργησαν αντιδράσεις στους αντιπάλους του.

Η Μ. Μαλαγαρδή κάνει λόγο στη συνέχεια για «ένα συγκεχυμένο πολιτικό σκηνικό» στην Ελλάδα, με την «ολική κατάρρευση» του ΠΑΣΟΚ, την «απολίθωση» του ΚΚΕ, τη μη αναμενόμενη άνοδο του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, και για «στρατηγική φόβου» από τους συντηρητικούς, η οποία υποστηρίζεται από ορισμένους Ευρωπαίους ηγέτες.

Αναλογίζεται, «ποιος τελικά θα κερδίσει; Ο φόβος ή η οργή; Η ανασφάλεια για ένα νέο ξεκίνημα ή η μοιρολατρία της συνέχισης;» και καταλήγει: «Αλλά αυτή τη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το σύμβολο για όσους ελπίζουν για "μια άλλη Ευρώπη". Είναι μια πρώτη νίκη για ένα μικρό κόμμα που ήταν περιθωριακό πριν μόλις έξι χρόνια».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία