Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τετάρτη Ωρα 10.50μμ ---------------------------------------- ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ (3) ---------------------------------------- "Εκδικηθήκαμε για τον Μωάμεθ, σκοτώσαμε τον Charlie Hebdo" φώναξαν οι δράστες της επίθεσης ----------------------------------------

ΕΔΩ ΠΑΡΙΣΙ.-(Ανταπόκριση Ολυμπία Τσίπηρα)

«Εκδικηθήκαμε τον Μωάμεθ, σκοτώσαμε τον Charlie Hebdo». Τη φράση αυτή φώναξαν θριαμβευτικά οι ένοπλοι τρομοκράτες έξω από το κτίριο της σατιρικής εφημερίδας μετά τη σφαγή στην αίθουσα σύνταξης και αφού γάζωσαν έναν αστυνομικό ο οποίος επέβαινε σε ποδήλατο κι έφθασε πρώτος στον τόπο του εγκλήματος. Τον έλεγαν Αχμέντ, ήταν τριάντα χρόνων και μουσουλμάνος στο θρήσκευμα. Επιχείρησε να σταματήσει τους δράστες με το πιστόλι του 9 χιλιοστών, κάτι όμως που αποδείχθηκε μοιραίο για τον ίδιο. Δέχθηκε μια ριπή από σφαίρες και όταν έπεσε τραυματισμένος στο πεζοδρόμιο, ήρεμα ο ένας από τους τρομοκράτες του έδωσε τη χαριστική βολή στο κεφάλι κι εξίσου ήρεμα επέστρεψε στο αυτοκίνητο με το οποίο διέφυγαν οι δράστες. Για πολλούς ο άδικος θάνατος του Αχμέντ έχει συμβολικό χαρακτήρα, αφού αποδεικνύει ότι θα πρέπει να αποφευχθεί η παγίδα να θεωρούνται όλοι ίδιοι και αντιθέτως πρέπει να γίνεται διαχωρισμός ανάμεσα στους μουσουλμάνους, απλούς Γάλλους πολίτες, και τους φανατικούς τζιχαντιστές. Οι ένοπλοι πράγματι σήμερα αποδεκάτισαν τον πυρήνα της σύνταξης της εφημερίδας και σύσσωμος ο γαλλικός λαός πενθεί. Οι σημαίες στο προεδρικό μέγαρο καθώς και στο Δημαρχείο των Παρισίων κυματίζουν μεσίστιες. Αυθόρμητα οι πολίτες συγκεντρώθηκαν γύρω στις 19:30 (ώρα Ελλάδας) στο Παρίσι και πολλές άλλες πόλεις της Γαλλίας. Καταμετρήθηκαν 83 συγκεντρώσεις στις πλατείες μικρών και μεγάλων πόλεων. Στο Παρίσι, από νωρίς το απόγευμα ο κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται στην κεντρική Πλας ντε Ρεπουμπλίκ σε ένδειξη τιμής για τα θύματα, σε προάσπιση της ελευθερίας της έκφρασης αλλά και σε ένδειξη της επίγνωσης για την σοβαρότητα της κατάστασης. Ο πρωθυπουργός Εμανουέλ Βαλς αύξησε το επίπεδο συναγερμού του συστήματος Vigipirate στο ύψιστο επίπεδο. Η αλλαγή έγινε άμεσα αισθητή με την παρουσία περισσότερων περιπολιών σε σταθμούς, τραίνα, μετρό, μεγάλα καταστήματα, κτίρια στα οποία στεγάζονται εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, σχολεία, μουσεία, στον πύργο του Άιφελ και άλλους χώρους με ιδιαίτερο συμβολισμό και δημόσιους χώρους. Είναι φανερό ότι η επόμενη μέρα θα είναι διαφορετική για την καθημερινότητα των Γάλλων, ιδιαίτερα στο Παρίσι και στις μεγάλες πόλεις.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία