Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




 ....αλλά αρχίζει να φαίνεται αναπόφευκτη, γράφει ο Independent

Μία έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα είχε παγκόσμιες επιπτώσεις



Λονδίνο


Εάν αυτό που χρειαζόταν όλο κι όλο η ευρωζώνη για τη σταθεροποίησή της ήταν η αποχώρηση της Ελλάδας, αυτό θα είχε μέχρι σήμερα συμβεί. Πράγματι, διαδοχικές κρίσεις χρέους έχουν προσφέρει κάθε ευκαιρία, αν όχι κίνητρο, στους Γερμανούς να ωθήσουν την Αθήνα προς την έξοδο. Αντιθέτως, με μία θαυμαστή προσήλωση στην ευρωπαϊκή ενότητα, ο Γερμανός φορολογούμενος έχει πληρώσει, αν και γκρινιάζοντας, και επιδοτήσει την Ελλάδα και άλλες μη ανταγωνιστικές οικονομίες του Club Mediterrannee, την Κύπρο, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία, γράφει στο  κύριο άρθρο του ο Independent.

Ο συντάκτης του αναφέρεται στο σενάριο μη τήρησης των υπεσχημένων έπειτα από πιθανή επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, που θα ενίσχυε το κακό όνομα της Ελλάδας ως προς την ικανότητά της να τηρεί τις διεθνείς της δεσμεύσεις, ενώ σύντομα θα ακολουθούσε η έξοδος από την ευρωζώνη, συνοδευμένη από την ταχεία υποτίμηση της δραχμής, την αδυναμία εξυπηρέτησης του υπέρογκου πλέον χρέους σε ευρώ και την αναγκαστική στάση πληρωμών, αφού «κανείς πλέον δεν θα τους δανείζει. Τότε οι Ελληνες θα υποφέρουν πολύ περισσότερο από τώρα» προειδοποιεί ο αρθρογράφος.

Όμως, αυτή έκβαση θα ήταν καταστροφική και για την ευρωζώνη στο σύνολό της, εξαιτίας του φαινομένου της «μετάδοσης». «Πανικός, συχνά παράλογος, που εξαπλώνεται από τράπεζα σε τράπεζα, από τράπεζα σε χώρα και από χώρα σε χώρα, και κάτι τέτοιο συμβαίνει και τώρα, με το ευρώ να πέφτει σε νέα χαμηλά σε αντίστροφο συσχετισμό με τα ποσοστά του Σύριζα στις δημοσκοπήσεις».

Συνδυάζοντας τις εξελίξεις αυτές με την πτώση της τιμής του πετρελαίου, που προκαλούν αναταραχή στις αγορές, ο συντάκτης αναφέρεται στον κίνδυνο του αποπληθωρισμού, «που έχει να δει η Ευρώπη από πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο» και ο οποίος καθήλωσε την Ιαπωνία σε στασιμότητα επί δύο δεκαετίες.

«Μετά την Ελλάδα, θα πέσουν τα ντόμινο -Πορτογαλία, Ισπανία και οι υπόλοιπες. Οταν θα πέσει και η Γαλλία, τότε το ευρώ δεν θα είναι παρά το νόμισμα της Γερμανίας και των δορυφόρων της και η Ευρώπη θα γλιστρήσει και πάλι προς την ύφεση».

Παρά ταύτα, πολλές κυβερνήσεις ενδεχομένως να αναλογίζονται μήπως η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι απλώς αναπόφευκτη, «καθώς η ελληνική αντίσταση τις μεταρρυθμίσεις αποδεικνύεται μη αντιμετωπίσιμη», σύμφωνα με το κύριο άρθρο της βρετανικής εφημερίδας που αναφέρεται στις πρόσφατες δηλώσεις του Φρανσουά Ολάντ ότι «οι Έλληνες είναι ελεύθεροι να ορίσουν την τύχη τους» για να διαβάσει πίσω από τις γραμμές αυτές ότι η υπομονή των Ευρωπαίων ηγετών αρχίζει να εξαντλείται.

«...Μία έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη και οι αλυσιδωτές συνέπειές της θα ήταν τόσο δραματικές όσο ό,τι έχουμε ζήσει από του 2007 και μετά. Θα πλήξει την ανάπτυξη στην Ευρώπη και μαζί της τις πιθανότητες συνέχισης της ανάκαμψης της βρετανικής οικονομίας. Ο Τζορτζ Όσμπορν δήλωσε τον περασμένο χρόνο ότι μία επιβράδυνση στην ευρωζώνη είναι η μεγαλύτερη απειλή για τις βρετανικές οικονομικές προοπτικές, και έτσι συνεχίζει να είναι. Η Ελλάδα αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα, ανεξάρτητα τι μπορεί να πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία