 |
|
|  Δευτέρα 31/1
Απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή εξασφαλίζουν οι σοσιαλιστές στην Πορτογαλία
AΠΕ-ΜΠΕ
Ο κεντροαριστερός πρωθυπουργός Αντόνιο Κόστα κατήγαγε απρόσμενα καθαρή νίκη στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν χθες Κυριακή στην Πορτογαλία, εξασφαλίζοντας απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, σε μια ψηφοφορία που σημαδεύτηκε ωστόσο κι από την άνοδο της άκρας δεξιάς.
Μολονότι οι δημοσκοπήσεις τον έφεραν να βρίσκεται στήθος με στήθος με την κεντροδεξιά αντιπολίτευση, ο κ. Κόστα διέψευσε τις προβλέψεις καθώς το κόμμα του βελτίωσε τις επιδόσεις του σε σύγκριση με το 2019 και δεν θα χρειάζεται πλέον τις ψήφους των πρώην συμμάχων του στη ριζοσπαστική αριστερά. Το γεγονός ότι ο κ. Κόστα ήταν επικεφαλής κυβέρνησης μειοψηφίας προκάλεσε τις πρόωρες εκλογές, αφού οι σύμμαχοί του απέρριψαν το σχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού του 2022.
Ο πρώην δήμαρχος Λισαβόνας, ηλικίας 60 ετών, κατέλαβε την εξουσία το 2015, χάρη σε μια συμμαχία της αριστεράς άνευ προηγουμένου από την Επανάσταση των Γαριφάλων το 1974, παρότι δεν είχε κερδίσει καν εκείνες τις εκλογές. Χθες Κυριακή, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) εξασφάλισε την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στο πορτογαλικό κοινοβούλιο μόλις για δεύτερη φορά στην ιστορία του.
Με βάση τα σχεδόν τελικά αποτελέσματα - μένουν να κατανεμηθούν μόνο οι τέσσερις έδρες που αναδεικνύουν οι Πορτογάλοι της διασποράς -, το PS συγκέντρωσε το 41,7% των ψήφων και ως εκ τούτου θα καταλάβει 117-118 από τις συνολικά 230 έδρες της πορτογαλικής Βουλής.
«Απόλυτη πλειοψηφία δεν σημαίνει απόλυτη εξουσία (...) είναι υψηλότερη ευθύνη, συνεπάγεται πως θα πρέπει να κυβερνήσουμε μαζί με και για όλους τους Πορτογάλους», υπογράμμισε ο κ. Κόστα, 60 ετών, κατά τη διάρκεια της επινίκιας ομιλίας του. Έκανε λόγο για επικράτηση «της ταπεινότητας, της εμπιστοσύνης και της σταθερότητας».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
