 |
|
|  Τρίτη 1/2
Ariana TV
Δύο Αφγανοί δημοσιογράφοι συνελήφθησαν από τους Ταλιμπάν και η τύχη τους αγνοείται
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Δύο Αφγανοί δημοσιογράφοι, που εργάζονταν σε τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο, εξαφανίστηκαν μετά τη σύλληψή τους από Ταλιμπάν, ανακοίνωσε την Τρίτη οργάνωση προάσπισης της ελευθερίας του Τύπου.
Ο Ουάρις Χάσρατ και ο Ασλάμ Χιτζάμπ, δημοσιογράφοι του τηλεοπτικού δικτύου Ariana TV, συνελήφθησαν τη Δευτέρα από τους Ταλιμπάν και «οδηγήθηκαν σε άγνωστη τοποθεσία», ανακοίνωσε η Ένωση Αφγανικών Μέσων Ενημέρωσης, νεοσυσταθείσα οργάνωση προάσπισης των δικαιωμάτων των δημοσιογράφων.
Εκπρόσωπος των Ταλιμπάν δήλωσε ότι δεν έχει καμία πληροφορία για τις εξαφανίσεις αυτές.
Χωρίς να αναφερθεί στους Ταλιμπάν, στέλεχος του Ariana που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του επισήμανε ότι οι δύο άνδρες συνελήφθησαν από ενόπλους με καλυμμένα τα πρόσωπά τους μπροστά από τα γραφεία του τηλεοπτικού δικτύου, την ώρα που έβγαιναν να γευματίσουν..
Οι Ταλιμπάν δεσμεύθηκαν να διεξαγάγουν «έρευνα» για την υπόθεση, πρόσθεσε ο ίδιος.
Η Διεθνής Αμνηστία καταδίκασε την «αδικαιολόγητη» σύλληψη των δύο δημοσιογράφων. «Οι Ταλιμπάν πρέπει να τους αφήσουν αμέσως ελεύθερους και χωρίς όρους», έγραψε στο Twitter η Οργάνωση.
Από τότε που κατέλαβαν και πάλι την εξουσία στο Αφγανιστάν, οι Ταλιμπάν καταστέλλουν οποιαδήποτε φωνή αντίστασης, συλλαμβάνοντας αντιφρονούντες και διαλύοντας με τη βία διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος τους. Πολλοί Αφγανοί δημοσιογράφοι έχουν χτυπηθεί την ώρα που κάλυπταν τις διαδηλώσεις αυτές.
Τον Ιανουάριο, δύο φεμινίστριες απήχθησαν από το σπίτι τους στην Καμπούλ αφού συμμετείχαν σε διαδήλωση, σύμφωνα με πολλές ακτιβίστριες. Οι Ταλιμπάν αρνήθηκαν οποιαδήποτε εμπλοκή στην υπόθεση.
Ένας γνωστός Αφγανός πανεπιστημιακός, που επέκρινε τους Ταλιμπάν, συνελήφθη και κρατήθηκε επί αρκετές ημέρες, τον Ιανουάριο. Τελικά, αφέθηκε ελεύθερος μετά τις πιέσεις της διεθνούς κοινής γνώμης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
