 |
|
|  Δευτέρα 7/2
Απίστευτο!
Στο Γκουαντάναμο υπάρχει κρατούμενος από το 2002, χωρίς να του έχουν απαγγελθεί κατηγορίες!!!
flashnews.gr,gazzetta.gr
Οι αμερικανικές αρχές συνέστησαν να αφεθεί ελεύθερος ένας κρατούμενος στη στρατιωτική φυλακή Γκουαντάναμο, ο οποίος φέρεται να προσπάθησε να συμμετάσχει στις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, και να επαναπατριστεί στη Σαουδική Αραβία, σύμφωνα με τα έγγραφα που δημοσιεύθηκαν την περασμένη Παρασκευή.
Η κράτηση του Σαουδάραβα Μοχάμεντ αλ Καχτάνι δεν κρίνεται «πλέον απαραίτητη» για την προστασία της ασφάλειας των ΗΠΑ από μια «σοβαρή απειλή», σύμφωνα με την Επιτροπή Επιθεώρησης, που εξετάζει τις υποθέσεις των κρατούμενων στο Γκουαντάναμο εναντίον των οποίων δεν έχουν ασκηθεί διώξεις.
Ο αλ Καχτάνι κατηγορούνταν ότι σκόπευε να είναι ο 20ος αεροπειρατής που θα συμμετείχε στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και υπέστη βασανιστήρια μετά τη σύλληψή του και τη μεταφορά του στην αμερικανική στρατιωτική βάση στην Κούβα.
Η Επιτροπή ανακοίνωσε ότι «δικαιούται να μεταφερθεί» από τη φυλακή και συνέστησε να ενταχθεί «σε ένα πρόγραμμα επανεκπαίδευσης» σε ειδικό κέντρο επανένταξης πρώην τζιχαντιστών στη Σαουδική Αραβία.
Η κυβέρνηση του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν αναμένεται να τον στείλει εκεί ήδη τον Μάρτιο.
Η Επιτροπής έλαβε υπόψη της «την πολύ άσχημη κατάσταση της ψυχικής υγείας του κρατούμενου», «τη στήριξη από την οικογένεια που διαθέτει» και «την ποιότητα» της φροντίδας για την ψυχική του υγεία που θα λάβει στη χώρα του, όπως και τα μέτρα ασφαλείας που θα ληφθούν, κυρίως την παρακολούθησή του και την επιβολή περιορισμών στα ταξίδια.
Ο αλ Καχτάνι, που είναι περίπου 40 ετών, ήταν ένας από τους πρώτους κρατούμενους που μεταφέρθηκαν στο Γκουαντάναμο τον Ιανουάριο του 2002.
Τα βασανιστήρια που υπέστη έχουν καταγραφεί σε μεγάλο βαθμό. Οι αρχές τον υπέβαλαν σε παρατεταμένη απομόνωση, του στέρησαν τον ύπνο και τον υπέβαλαν σε ταπεινώσεις σχετικά με τη θρησκεία του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
