 |
|
|  Δευτέρα 26/1
----------------------------------------
Ελλάδα
----------------------------------------
Πέθανε σε ηλικία 69 ετών ο διεθνούς φήμης ΄Ελληνας τραγουδιστής,Ντέμης
Ρούσσος
----------------------------------------
ΕΔΩ ΑΘΗΝΑ.-(Ανταπόκριση)
Την τελευταία του πνοή άφησε το βράδυ του Σαββάτου, ο γνωστός τραγουδιστής Ντέμης Ρούσσος, στο νοσοκομείο Υγεία. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του νοσοκομείου ο διεθνούς φήμης καλλιτέχνης, απεβίωσε έπειτα από μακρόχρονη νοσηλεία
Ο Ντέμης Ρούσσος, ο θρύλος της μουσικής σε Ελλάδα και εξωτερικό, γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1946 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Οι γονείς του Γεώργιος και Όλγα ήταν Έλληνες της Αιγύπτου. Θα επιστρέψουν όμως στην πατρίδα, έχοντας χάσει τα πάντα, μετά από τις αναταραχές του Σουέζ.
Τη μουσική του καριέρα, ξεκινά μόλις στα 17, με τη συμμετοχή του στο συγκρότημα «The Idols», ενώ για το ευρύτερο κοινό, γίνεται γνωστός το 1968 με το συγκρότημα «Aphrodite's Child», ξεκινώντας από τα φωνητικά και αργότερα ως μπασίστας. Το ιδιαίτερο φωνητικό του ύφος προώθησε το συγκρότημα σε διεθνή επιτυχία, ιδιαίτερα με τη συμμετοχή του στον δίσκο «666», ο οποίος έγινε κλασική επιτυχία.
Μετά τη διάλυση των «Aphrodite's Child», συνέχισε με διάφορες ηχογραφήσεις. Από τη συνεργασία του με τον διάσημο συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου, κυκλοφόρησαν το 1970 τον δίσκο «Sex Power», και το 1977 το «Magic». Η πιο επιτυχημένη όμως συνεργασία τους ήρθε με το «Race to the End», μια φωνητική προσαρμογή του μουσικού θέματος από το βραβευμένο με Oscar «Οι Δρόμοι της Φωτιάς», που κυκλοφόρησε και στα ισπανικά με τον τίτλο «Tu Libertad». Το 1982 ο Ρούσσος πήρε μέρος με έκτακτη συμμετοχή στο soundtrack της κινηματογραφικής ταινίας «Blade Runner».
Ο Ρούσσος άρχισε τη σόλο καριέρα του, αρχίζοντας με το τραγούδι "We Shall Dance". Αρχικά χωρίς ανταπόκριση, περιόδευσε στη νότια Ευρώπη και έγινε σύντομα ευρύτερα γνωστός ως κορυφαίος τραγουδιστής. Η σταδιοδρομία του έφτασε στο ζενίθ τη δεκαετία του '70 με πολλούς δίσκους που έγιναν επιτυχίες. Το "Forever and Ever" ανέβηκε σε πολλά ευρωπαϊκά charts το 1973.
Το 1974 κυκλοφορεί το "White Sails", μια αγγλική διασκευή του τραγουδιού "'Ασπρα, Κόκκινα, Κίτρινα, Μπλε" από τον δίσκο "Συνοικισμός Α΄" του 1972, σηματοδοτώντας μια σύντομη περίοδο συνεργασίας του τραγουδιστή με τον συνθέτη Δήμο Μούτση, ο οποίος θα ακολουθήσει στη συνέχεια ένα μοναχικό μουσικό σταυροδρόμι με έντονες επιρροές από βετεράνους της rock και της folk, όπως ο Eric Clapton, η Joni Mitchell και ο Paul Simon.
Ακολούθησαν τα τραγούδια "My Friend the Wind", "My Reason", "Velvet Mornings", "Goodbye My Love, Goodbye", "Someday Somewhere" και "Lovely Lady of Arcadia". Το 1980 είχε επιτυχία με το "Lost in Love" των Air Supply που το τραγούδησε ντουέτο μαζί με την Florence Warner και με τον Dick Morrissey στο σαξόφωνο.
Επανακυκλοφόρησε τα τραγούδια του σε διάφορες γλώσσες και είχε επιτυχία στις χώρες της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής. Στην Αμερική το LP Demis έγινε χρυσός δίσκος.
Το 1982 εξέδωσε το βιβλίο «A Question of Weight» ("Είναι θέμα βάρους"), μαζί με την Veronique Skawinska, στο οποίο ασχολήθηκε αμερόληπτα με το θέμα της παχυσαρκίας.
Μετά από μια περίοδο σιωπής τη δεκαετία του '80, επανήλθε το 1993 με το «Insight» (γνωστό και ως Morning has Broken) και συνεργάστηκε με την ολλανδική εταιρεία BR Music για την παραγωγή των δίσκων «Immortel», «Serenade» και «In Holland», χρησιμοποιώντας ποικίλα εθνικά και ηλεκτρονικά στυλ.
Συνέχισε τις ηχογραφήσεις και τις περιοδείες, ενώ την άνοιξη του 2002 έκανε μια επιτυχημένη περιοδεία στην Αγγλία.
Ο Ντέμης Ρούσσος είχε παρασημοφορηθεί με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, από τη Γαλλική Δημοκρατία τον Σεπτέμβριο του 2013, σε τελετή που παρατέθηκε στην πρεσβεία της Γαλλίας στην Αθήνα.
Β. Παπατζίκου
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
