 |
|
|  Τετάρτη 18/2
----------------------------------------
ΗΠΑ
----------------------------------------
«Μπορεί ο αντάρτης ηγέτης της Ελλάδας να διασώσει το Έθνος από την χρεοκοπία;» αναφέρει άρθρο του CNBC για τον Αλ. Τσίπρα
----------------------------------------
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.-(Ανταπόκριση Παναγιώτης Παναγιώτου)
Το ερώτημα «αν μπορεί ο αντάρτης ηγέτης της Ελλάδας να διασώσει το Έθνος από την χρεοκοπία;» θέτει δημοσίευμα- ανάλυση στην ιστοσελίδα του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CNBC, που υπογράφει η δημοσιογράφος και καθηγήτρια στις Σχολές Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια και του Δημοτικού Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (CUNY), η Ελληνοαμερικανίδα Ντόντι Τσιαντάρ.
Στην αρχή του εκτενούς δημοσιεύματος σημειώνεται ότι ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας, «έμεινε άναυδος» όταν επέστρεψε στην Αθήνα από το ταξίδι του στις Βρυξέλλες, την περασμένη Παρασκευή και βρήκε πάνω στο γραφείο του ένα φάκελο με 575 ευρώ, σύμφωνα με πληροφορίες και όπως του είπαν, το ποσό αντιπροσώπευε τις ημερήσιες αποζημιώσεις για τα έξοδα του ταξιδιού του στο εξωτερικό. «Αστιεύεστε» τους είπε ο πρωθυπουργός και τότε, σύμφωνα με δημοσιεύματα, επέστρεψε αμέσως τα χρήματα.
Η αρθρογράφος καταγράφει τις θέσεις του «νεότερου πρωθυπουργού» της χώρας, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, τις αναφορές του ότι «η εποχή της λιτότητας έχει τελειώσει» και ότι «η νέα ελληνική κυβέρνηση, με επικεφαλής την ριζοσπαστική αριστερά, έχει γυρίσει σελίδα και θα εξαλείψει τη διαφθορά».
Όπως επισημαίνεται στο άρθρο, «παρά το γεγονός ότι οι Έλληνες ανησυχούν για την αβεβαιότητα, φαίνεται να αγαπούν αυτό που ακούνε και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο κ. Τσίπρας απολαμβάνει υψηλά ποσοστά αποδοχής, μέχρι και 80%, αλλά, αν μπορέσει να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του, μένει να αποδειχθεί», σύμφωνα με το δημοσίευμα, προσθέτοντας ότι «για δεύτερη φορά μέσα σε δύο εβδομάδες, οι συνομιλίες μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και του Eurogroup δεν έχουν καταλήξει σε συμφωνία για το πώς να προχωρήσουμε μπροστά με τους όρους της διάσωσης».
Στη συνέχεια, καταγράφονται οι εξελίξεις μετά τη συνεδρίαση του Eurogroup και σχετικές δηλώσεις και εκτιμήσεις, ενώ γίνεται αναφορά στις διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν εντός και εκτός Ελλάδας. Επίσης, αναλυτές και ακαδημαϊκοί σε Βρυξέλλες, Αθήνα και Νέα Υόρκη σκιαγραφούν πτυχές της προσωπικότητας του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, σημειώνοντας ιδιαίτερα τον «ήπιο χαρακτήρα» του και το «δυναμισμό» που τον διακρίνει.
Αναφορές γίνονται και στις εντυπώσεις που δημιούργησε ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης και επιχειρείται να δοθεί απάντηση στο ερώτημα αν πρόκειται για ένα «δυναμικό δίδυμο» (Τσίπρας-Βαρουφάκης).
Ως κατακλείδα, η κα Τσιαντάρ κάνει αναφορά σε πιθανές προοπτικές της πολιτικής του Αλέξη Τσίπρα, υπογραμμίζοντας ότι «σε αυτό το σημείο, οι Έλληνες μπορούν μόνο να ελπίζουν ότι θα το πράξει».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
