 |
|
|  Τρίτη 24/2
----------------------------------------
Αυστρία
----------------------------------------
Καζάκος πρώην διπλωμάτης πεθαίνει σε φυλακή της Βιένης-Για αυτοκτονία μιλούν οι δικαστικές αρχές,αλλά οι δικηγόροι του το αμφισβητούν....
----------------------------------------
ΒΙΕΝΝΗ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Ο Ραχάτ Αλίεφ, ένας πρώην γαμπρός του προέδρου του Καζακστάν Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ, που επρόκειτο να καταθέσει σήμερα σε δίκη, απαγχονίστηκε τη νύχτα σε φυλακή της Βιένης, ανακοίνωσε η δικαιοσύνη σήμερα το πρωί, ενώ οι δικηγόροι του αμφισβητούν την εκδοχή της αυτοκτονίας.
Ο Αλίεφ, πολιτικός, επιχειρηματίας και σφοδρός πολέμιος του Ναζαρμπάγεφ, ο οποίος βρέθηκε τα ξημερώματα απαγχονισμένος μέσα στο κελί όπου έμενε μόνος του, επρόκειτο να καταθέσει σήμερα σε δίκη για εκβιασμό σε βάρος του.
Ο Αλίεφ έπεσε σε δυσμένεια στη χώρα του το 2007, αφότου εξεδήλωσε προεδρικές φιλοδοξίες, όπως ο ίδιος είχε ομολογήσει. Πρεσβευτής στην Αυστρία εκείνη την εποχή, αυτομόλησε.
Δικαστήριο του Καζακστάν, πρώην σοβιετικής δημοκρατίας της κεντρικής Ασίας, τον είχε καταδικάσει για τη δολοφονία δύο τραπεζιτών που απήχθησαν το 2007 και βρέθηκαν νεκροί το 2011. Η Αυστρία αρνήθηκε δύο φορές να τον εκδώσει στο Καζακστάν εκτιμώντας ότι ο Αλίεφ δεν θα είχε δίκαιη δίκη.
Τον Ιούλιο του 2011, η αυστριακή δικαιοσύνη με τη σειρά της, άρχισε τη διενέργεια έρευνας σε βάρος του Αλίεφ ως ύποπτου για δολοφονία και απαγωγή.
Ο Αλίεφ που είχε αναχωρήσει στο μεταξύ για τη Μάλτα, τελικά παραδόθηκε με τη θέλησή του τον Ιούνιο του 2014 στη Βιένη.
"Έχω σοβαρές αμφιβολίες για το γεγονός ότι αυτοκτόνησε χωρίς να θέλω να κατηγορήσω κανέναν", αντέδρασε ο δικηγόρος του Κλάους 'Αινεντερ, ο οποίος είχε συναντήσει χθες για πολύ ώρα τον πελάτη του, σε δήλωσή του στο αυστριακό πρακτορείο ειδήσεων ΑΡΑ.
Ο κρατούμενος δεν θεωρείτο ότι είχε τάσεις αυτοκτονίας και δεν τελούσε υπό ειδική παρακολούθηση, εξήγησε ο Πέτερ Πρεχτλ, διευθυντής της διοίκησης των φυλακών. "Πρέπει να είχε προετοιμάσει πολύ την ενέργειά του". Ο Αλίεφ φέρεται να αυτοκτόνησε μέσα στην τουαλέτα του κελιού του.
Το κυβερνών κόμμα στο Καζακστάν προκήρυξε την περασμένη εβδομάδα πρόωρες βουλευτικές εκλογές.
Επικεφαλής του κράτους, μετά την ανεξαρτησία του το 1991, ο 74χρονος Ναζαρμπάγεφ φρόντισε το 2010 να του απονεμηθεί ο τίτλος του "αρχηγού του έθνους" παρέχοντας έτσι στον εαυτό του ισόβια εξουσία ως προς τη λήψη των μεγάλων πολιτικών αποφάσεων και τον προσανατολισμό της χώρας. Η νίκη του στις προσεχείς εκλογές θεωρείται σχεδόν βέβαιη, αν και η χώρα πλήττεται από την πτώση των τιμών του πετρελαίου και την κρίση στη Ρωσία.
Το Καζακστάν κατέχει την 161η θέση σε σύνολο 180 χωρών όσον αφορά το σεβασμό της ελευθερίας του Τύπου στην παγκόσμια κατάταξη των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα για το 2014. Επίσης η Διεθνής Αμνηστία σε έκθεσή της τον Ιούλιο του 2013 κατήγγειλε την ατιμωρησία που απολαμβάνουν οι δυνάμεις ασφαλείας στη χώρα και την τακτική άσκηση βασανιστηρίων στις φυλακές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
