Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τρίτη 4/10

Εκθεση τού ΟΗΕ αποκαλύπτει

Η Ελβετία έχει σοβαρό πρόβλημα συστημικού ρατσισμού



ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr

Η Ελβετία έχει ένα σοβαρό πρόβλημα συστημικού ρατσισμού κατά ανθρώπων αφρικανικής καταγωγής, σύμφωνα με έκθεση που παρουσιάστηκε την Δευτέρα στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, παραθέτοντας ένα ευρύ φάσμα παραδειγμάτων από την αστυνομική βία μέχρι ένα παιδικό παιχνίδι. Η ομάδα εργασίας που διορίστηκε από τον ΟΗΕ υπογράμμισε τα θετικά μέτρα που έχει λάβει η Ελβετία, αλλά εξέφρασε ανησυχίες για την επικράτηση φυλετικών διακρίσεων, αναφέροντας πολλά περιστατικά μετά από μια επίσκεψη στη χώρα φέτος. «Η πανταχού παρουσία και η ατιμωρησία αυτής της ανάρμοστης συμπεριφοράς δείχνει ότι υπάρχει ένα σοβαρό συστημικό πρόβλημα», υπογραμμίζει η έκθεση. Ο πρεσβευτής της Ελβετίας στα Ηνωμένα Έθνη στη Γενεύη αποδέχτηκε σε γενικές γραμμές τα ευρήματα σε τοποθέτησή του στο Συμβούλιο, αν και αμφισβήτησε τη χρήση από τους ειδικούς περιορισμένου αριθμού παραδειγμάτων για την εξαγωγή ευρύτερων συμπερασμάτων. Η περίκλειστη Ελβετία δεν ήταν ποτέ αποικιοκρατική δύναμη, αλλά τράπεζες, έμποροι και δήμοι της επένδυσαν πολλά και επωφελήθηκαν από το διατλαντικό τριγωνικό εμπόριο, αναφέρει η έκθεση. Η έκθεση σημειώνει τις προσπάθειες για την ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με πτυχές της ελβετικής ιστορίας, όπως ένα αίτημα και μια συζήτηση σχετικά με την απομάκρυνση του αγάλματος ενός τραπεζίτη του οποίου η περιουσία βασίστηκε στην εκμετάλλευση σκλάβων Αφρικανών, στο καντόνι Νεσατέλ. Ωστόσο, άλλοι συνεχίζουν να χαίρουν σεβασμού και τιμής όπως ο Λουί Αγκασίζ, ένας υπέρμαχος του επιστημονικού ρατσισμού, με μια κορυφή των Άλπεων να φέρει το όνομά του. Ελβετικά παιχνίδια σε παιδικές χαρές εξακολουθούν να υπάρχουν όπως το "Ποιος φοβάται τον Μαύρο άνδρα;", τα οποία έχουν αντίκτυπο σε φυλετικές διακρίσεις, ανέφεραν ειδικοί. Η έκθεση σημείωσε επίσης τη «σοκαριστική» αστυνομική βαρβαρότητα, σημειώνοντας τους θανάτους αρκετών μαύρων ανδρών στο καντόνι Βω. «Η Ελβετία συμφωνεί με τις παρατηρήσεις σας ότι ο ρατσισμός και οι φυλετικές διακρίσεις -συμπεριλαμβανομένων των ατόμων αφρικανικής καταγωγής- είναι προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν επειγόντως», είπε ο Ζουρζ Λομπέρ, ο Ελβετός πρεσβευτής στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εδρεύει στη Γενεύη. Τόνισε ότι έχουν εφαρμοστεί νέα μέτρα για την αντιμετώπιση των θεμάτων, συμπεριλαμβανομένων των κέντρων διαβούλευσης για θύματα φυλετικών διακρίσεων από αρχές σε καντόνια και επισήμανε τις βελτιώσεις στα προγράμματα εκπαίδευσης της αστυνομίας.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία