 |
|
|  Δευτέρα 21/11
Ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας του ΟΗΕ λέει ότι βομβαρδίστηκε ο πυρηνικός σταθμός της Ζαπορίζια
AΠΕ-ΜΠΕ
Ο ουκρανικός πυρηνικός σταθμός της Ζαπορίζια, που τελεί υπό ρωσικό έλεγχο, συγκλονίστηκε από βομβαρδισμούς την Κυριακή, τους οποίους καταδίκασε ο επικεφαλής της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τα πυρηνικά που είπε πως τέτοιες επιθέσεις κινδυνεύουν να προκαλέσουν μια μεγάλη πυρηνική καταστροφή.
Επανειλημμένοι βομβαρδισμοί του σταθμού στη νότια Ουκρανία έχουν οδηγήσει σε ανησυχίες για το ενδεχόμενο να προκαλέσουν ένα σοβαρό ατύχημα μόλις 500 χλμ. από τον τόπο του χειρότερου πυρηνικού δυστυχήματος στον κόσμο, την καταστροφή του Τσέρνομπιλ το 1986.
Περισσότερες από δώδεκα εκρήξεις συγκλόνισαν τον σταθμό της Ζαπορίζια, τον οποίο κατέλαβε η Ρωσία λίγο αφότου εισέβαλε στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο, νωρίς το Σάββατο βράδυ και την Κυριακή, δήλωσε ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ).
Ομάδα του ΔΟΑΕ επί του εδάφους δήλωσε πως υπήρξαν ζημιές σε ορισμένα κτίρια, συστήματα και εξοπλισμό στον σταθμό, τον μεγαλύτερο πυρηνικό σταθμό της Ευρώπης. Η ομάδα του ΔΟΑΕ μπόρεσε να δει ορισμένες από τις εκρήξεις από τα παράθυρα όπου βρίσκονταν.
"Τα νέα από την ομάδα μας χθες και σήμερα το πρωί είναι εξαιρετικά ανησυχητικά", ανέφερε σε μια δήλωση η επικεφαλής της υπηρεσίας του ΟΗΕ, Ραφαέλ Γκρόσι.
"Εκρήξεις σημειώθηκαν στις εγκαταστάσεις αυτού του μεγάλου πυρηνικού σταθμού, κάτι το οποίο είναι εντελώς απαράδεκτο. Όποιος κι αν βρίσκεται πίσω από αυτό, πρέπει να σταματήσει αμέσως. Όπως έχω πει πολλές φορές στο παρελθόν, παίζετε με τη φωτιά!".
Ο πυρηνικός σταθμός της Ζαπορίζια διαθέτει έξι σοβιετικού σχεδιασμού αντιδραστήρες VVER 1000 V-320 που περιέχουν ουράνιο 235, το οποίο έχει χρόνο ημιζωής τουλάχιστον 700 εκατομμύρια χρόνια.
Οι αντιδραστήρες είναι κλειστοί αλλά υπάρχει κίνδυνος το πυρηνικό καύσιμο να υπερθερμανθεί αν η ενέργεια που τροφοδοτεί τα συστήματα ψύξης διακοπεί. Οι βομβαρδισμοί έχουν κατ΄επανάλψη καταστρέψει καλώδια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
