 |
|
|  Παρασκευή 16/12
Χιλιάδες στους δρόμους τής Κωνσταντινούπολης για να διαδηλώσουν ενάντια στην καταδίκη τού δημάρχου, Εκρέμ Ιμάμογλου
AΠΕ-ΜΠΕ
Χιλιάδες Τούρκοι διαδήλωσαν την Πέμπτη κατά της καταδίκης του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου και την απαγόρευση πολιτικής δραστηριότητας που του επιβλήθηκε, με επικρίσεις κατά της κυβέρνησης έξι μήνες πριν τις προεδρικές εκλογές που αναμένεται να αποτελέσουν μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές προκλήσεις του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Τουρκικό δικαστήριο καταδίκασε χθες τον Ιμάμογλου, προβεβλημένο στέλεχος της αντιπολίτευσης, σε φυλάκιση δύο ετών και επτά μηνών, μια απόφαση που πρέπει να επικυρωθεί από εφετείο. Η καταδίκη του προκάλεσε επικρίσεις σε μεγάλη κλίμακα στο εσωτερικό και το εξωτερικό, με τους επικριτές να δηλώνουν ότι συνιστά καταπάτηση της δημοκρατίας.
Υπό τους ήχους πατριωτικής μουσικής, το πλήθος κρατούσε τουρκικές σημαίες μπροστά από το κτίριο του δήμου της Κωνσταντινούπολης, στην πόλη των 16 εκατομμυρίων κατοίκων. Ένα μεγάλο πανό με την εικόνα του ιδρυτή της Τουρκίας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ κρεμάστηκε στο κτίριο.
«Δικαιώματα, νόμος, δικαιοσύνη... Θα έρθει η μέρα που το AKP θα κληθεί να λογοδοτήσει», φώναζε το πλήθος κατά την έναρξη της συγκέντρωσης, αναφερόμενο στο κυβερνών κόμμα του Ερντογάν, ΑΚΡ.
«Η κυβέρνηση φοβάται και γι' αυτό βγήκε μια τέτοια ετυμηγορία. Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει αυτό το έθνος», είπε η Φιλίζ Κουμπασάρ, 56 ετών, η οποία ταξίδεψε από την πόλη Ντούζτζε, περίπου 200 χιλιόμετρα μακριά, για να συμμετάσχει στη διαδήλωση.
Ο Ιμάμογλου καταδικάστηκε για προσβολή δημοσίων αξιωματούχων σε μια ομιλία που έκανε μετά τη νίκη του στις δημοτικές εκλογές της Κωνσταντινούπολης το 2019. Τότε είχε χαρακτήρισε «ηλίθιους» εκείνους που ακύρωσαν το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών στην Κωνσταντινούπολη, τις οποίες είχε κερδίσει ο ίδιος.
Επικριτές ισχυρίζονται ότι τα τουρκικά δικαστήρια υπακούουν στη θέληση του Ερντογάν. Η κυβέρνηση λέει ότι το δικαστικό σώμα είναι ανεξάρτητο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
