 |
|
|  Τετάρτη 4/3
----------------------------------------
Ουκρανία
----------------------------------------
Τουλάχιστον 32 οι νεκροί, φόβοι για δεκάδες παγιδευμένους από την έκρηξη σε ανθρακωρυχείο
----------------------------------------
ΝΤΟΝΕΤΣΚ.-
Τουλάχιστον 32 ανθρακωρύχοι σκοτώθηκαν από έκρηξη που σημειώθηκε στο ανθρακωρυχείο Ζασιάντκο, στο προπύργιο των φιλορώσων αυτονομιστών Ντονέτσκ στην ανατολική Ουκρανία, ανακοίνωσε σήμερα ο πρόεδρος του ουκρανικού κοινοβουλίου, ενώ δεκάδες εκτιμάται ότι έχουν παγιδευτεί και 14 τραυματίστηκαν, σύμφωνα με το Ρόιτερς.
Περίπου 70 ανθρακωρύχοι εργάζονταν στο ανθρακωρυχείο την ώρα του δυστυχήματος, δήλωσε αξιωματούχος του τοπικού υπουργείου εκτάκτων αναγκών στην υπηρεσία Τύπου των αυτονομιστών.
"Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, σκοτώθηκαν περισσότεροι από 30 άνθρωποι. Οι διασώστες δεν έχουν φτάσει ακόμη στο σημείο της έκρηξης, απομακρύνουν το δηλητηριώδες αέριο και στη συνέχεια θα κατέβουν", δήλωσε ο Βλαντίμιρ Τσιμπαλένκο, ο επικεφαλής της τοπικής υπηρεσίας ασφάλειας των ανθρακωρυχείων.
Αρχικά, τοπικοί αξιωματούχοι ανακοίνωσαν ότι 70 ανθρακωρύχοι έχουν παγιδευτεί στις στοές. Ακόμη δεν έχει αποσαφηνιστεί αν από αυτούς κάποιοι αναφέρονται μεταξύ των νεκρών ή των τραυματιών.
Συγγενείς των ανθρακωρύχων έχουν συγκεντρωθεί στην είσοδο του Ζασιάντκο και ζητούν απεγνωσμένα να πληροφορηθούν για την τύχη των οικείων τους, σύμφωνα με δημοσιογράφο του Ρόιτερς που βρίσκεται επί τόπου.
Ένας από τους ανθρακωρύχους που κατάφερε να βγει σώος είπε ότι άκουσε πως 45 άνθρωποι έχουν εγκλωβιστεί παρότι δεν υπάρχει επίσημη επιβεβαίωση της πληροφορίας. Το Γαλλικό Πρακτορείο, ωστόσο, επικαλούμενο τις αρχές των φιλορώσων αυτονομιστών και το ανεξάρτητο συνδικάτο των ανθρακωρύχων, κάνει λόγο για 47 αγνοούμενους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
