 |
|
|  Δευτέρα 24/4
Ο πρώην πρόεδρος του Περού, Αλεχάντρο Τολέδο εκδόθηκε από τις ΗΠΑ στην πατρίδα του και προφυλακίστηκε
AΠΕ-ΜΠΕ
Ο περουβιανός πρώην πρόεδρος Αλεχάντρο Τολέδο έφθασε χθες Κυριακή στη Λίμα μετά την έκδοσή του από τις ΗΠΑ προκειμένου να δικαστεί για διαφθορά και ξέπλυμα χρήματος στο πλαίσιο του σκανδάλου της Οντεμπρέχτ, υπόθεση για την οποία διατρέχει κίνδυνο να του επιβληθεί ποινή κάθειρξης 20 ετών.
Ο Τολέδο, 77 ετών, ο αρχηγός του κράτους από το 2001 ως το 2006, καταζητείτο από την περουβιανή δικαιοσύνη από το 2018. Έφθασε χθες στο Λος Άντζελες επιτηρούμενος από πράκτορες της Ιντερπόλ, που τον παρέδωσαν κατόπιν σε περουβιανούς αστυνομικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς, όπως έδειξαν πλάνα που μεταδόθηκαν από περουβιανά τηλεοπτικά δίκτυα.
Κατηγορείται πως δωροδοκήθηκε με 35 εκατομμύρια δολάρια από τον βραζιλιάνικο κατασκευαστικό όμιλο Οντεμπρέχτ -που βρίσκεται στην καρδιά πελώριου σκανδάλου διαφθοράς στη Λατινική Αμερική-, με αντάλλαγμα αναθέσεις δημοσίων έργων.
Την Παρασκευή ο Τολέδο, που ζούσε εδώ και χρόνια στις ΗΠΑ, παραδόθηκε σε δικαστήριο στο Σαν Χοσέ (Καλιφόρνια), για να προφυλακιστεί ενόψει της έκδοσής του, αφού εξάντλησε τα ένδικα μέσα που είχε στη διάθεσή του για να αγωνιστεί εναντίον της απόφασης αυτής.
Αφού οδηγείτο ενώπιον δικαστή και υποβαλλόταν σε ιατρική εξέταση, ο κ. Τολέδο επρόκειτο να οδηγηθεί στη φυλακή Μπαρβαντίγιο, μέσα στο στρατόπεδο της Διεύθυνσης Ειδικών Επιχειρήσεων της αστυνομίας, όπου είναι έγκλειστοι άλλοι δυο πρώην πρόεδροι, οι Πέδρο Καστίγιο (2021-2022) και Αλμπέρτο Φουχιμόρι (1990-2000).
Θα προφυλακιστεί για 18 μήνες, εν αναμονή της έναρξης της δίκης του.
Ο οικονομολόγος και πρώην πρόεδρος συνελήφθη το 2019 στις ΗΠΑ, όπου εργαζόταν στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, από το οποίο πήρε διδακτορικό. Αρχικά φυλακίστηκε, κατόπιν του επιβλήθηκε κατ’ οίκον κράτηση στο Σαν Φρανσίσκο, με την υποχρέωση να φοράει ηλεκτρονικό βραχιόλι παρακολούθησης.
Ο Τολέδο, που δηλώνει αθώος, προσέφυγε επανειλημμένα στη δικαιοσύνη για να αποφύγει την έκδοσή του. Η τελευταία προσφυγή του απορρίφθηκε την Πέμπτη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
